موضوع ۴۴۸: ما از خطر کفر در امان نیستیم!

به روایت بخاری و مسلم انس بن مالک رضی الله عنه نقل می‌کند که پیغمبر صلی الله علیه و سلم فرمودند: «یُقَالُ لِلْکَافِرِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ» روز قیامت به شخص کافر گفته می‌شود «أَرَأَیْتَ لَوْ کَانَ لَکَ مِلْءُ الْأَرْضِ ذَهَبًا، أَکُنْتَ تَفْتَدِی بِهِ؟» اگر تو به پری زمین طلا داشتی آیا برای نجات خودت حاضر بودی آن را بدهی؟

«فَیَقُولُ: نَعَمْ» می‌گوید بله «فَیُقَالُ لَهُ: قَدْ سُئِلْتَ أَیْسَرَ مِنْ ذَلِکَ» به او گفته می‌شود که در دنیا خیلی کم‌تر از این از تو خواسته می‌شد، ولی تو انجام نمی‌دادی، مسند امام احمد با سند صحیح نقل می‌کند از ام المومنین عایشه رضی الله عنها که می‌گوید:

من از رسول الله صلی الله علیه و سلم پرسیدم عبدالله بن جذعان در جاهلیت خیلی مهمان‌نواز بود، به آدم‌های گرفتار کمک می‌کرد، هوای قوم و خویش‌هایش را خیلی داشت، خیلی کارهای خوب انجام می‌داد، ولی با کفر از دنیا رفت، آیا این کارهایش روز قیامت برایش نفعی دارد؟ رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند: «لا إِنَّهُ لَمْ یَقُلْ یَوْمًا قط رَبِّ اغْفِرْ لِی خَطِیئَتِی یَوْمَ الدِّینِ» می‌گوید این‌ها برایش هیچ نفعی ندارد، عبدالله بن جذعان هیچ‌وقت در دنیا نگفته که خدایا روز قیامت گناهان مرا ببخش؛ یعنی اصلاً امیدی به قیامت نداشته، ایمانی به قیامت نداشته و هر کار خوبی این‌جا انجام بدهد در روز قیامت هیچ نفعی برایش ندارد‌.

سوره مبارکه زمر آیه ۴٧ می‌فرماید: «وَلَوْ أَنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ مِنْ سُوءِ الْعَذَابِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَبَدَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَحْتَسِبُونَ» اگر کسانی که ظلم کردند تمام آن‌چه که روی زمین هست، اگر مالکش باشند و باز به اندازه کل این دارایی کره‌ی زمین، دو برابر هم داشته باشند حاضرند همه آن‌ها را فدا کنند تا از عذاب شدید روز قیامت نجات پیدا کنند، ولی این کار ازشان پذیرفته نمی‌شود و آن جا از سوی الله برایشان اموری ظاهر می‌شود که هرگز گمانش هم نمی‌کردند، پس این وضعیت کافر در روز قیامت هست،

می‌خواهم بگویم که یک حدیثی در صحیح مسلم پیغمبر صلی الله علیه و سلم فرموده: «بَادِرُوا بالأعمال فِتَنًا كَقِطَعِ الليل المُظْلِمِ» شما تلاش کنید برای انجام اعمال صالح از ترس فتنه‌هایی که می‌آید در آینده به مثل تاریکی شب همه‌جا را می‌پوشاند. «يُصْبِحُ الرجلُ مؤمنا ويُمْسِي كافرا» صبح آدم مؤمنه نماز صبح، تلاوت مرتب همه چیز «ويُمْسِي» كافران اما همان روز که به شب می‌رسد، اصلاً کافر شده با یک‌سری شبکه‌هایی، با یک‌سری مجلس‌هایی، یک‌سری گروه‌هایی، کانال‌هایی، یک‌سری حرف‌هایی رد و بدل می‌شود و تا شب کاملاً ذهنش منفی می‌شود نسبت به دین و خدا و قرآن و قیامت و «و يُمْسِي كافرا او يُمْسِي مؤمنا» شب مؤمن نماز مغرب، نماز عشا مرتب «و يُصْبِحُ كافرا»، ولی تا دیر وقت می‌نشیند پای شبکه‌ها، پای خیلی حرف‌ها، بگو مگو‌ها و صبح این شخص کافر این‌قدر راحت آدم کافر می‌شود،

«يبيعُ دينه بِعَرَضٍ من الدنيا» دینش را با یک کالایی از دنیا می‌فروشد، امکان دارد در آن روز یک پیشنهادی به او می‌دهند و با آن پیشنهاد دینش را می‌فروشد، برای خود شیرینی پیش کسی، پیش یک موقعیتی، یک سمتی حاضر است که یک کاری انجام بدهد که دینش را از دست بدهد این وضعیت و این خطر ما را تهدید می‌کند، هیچ کدام از ما از این خطر در امان نیستیم پس به خودمان مغرور نشویم، به فرموده پیغمبر صلی الله علیه و سلم علم‌مان را بالا ببریم، اعمال‌مان را هم مرتب انجام بدهیم و حواس‌مان جمع باشد که تحت تاثیر تبلیغات کافران که از همه طرف دارد به گوش ما می‌رسد، دارند به گوش ما می‌خوانند تحت تاثیر آن‌ها قرار نگیریم.