مقدمه
مقدمه / شماره 1 الی 5
سوره مبارکه فاتحه
آیات 1 الی 7 / شماره 6 الی 46
سوره مبارکه بقره
تفسیر آسان - سوره مبارکه بقره
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 50
آیات 1 الی 9 / شماره 47 الی 73
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 51
آیات 10 الی 15 / شماره 74 الی 104
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 52
آیات 16 الی 22 / شماره 105 الی 151
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 53
آیات 23 الی 29 / شماره 152 الی 194
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 54
آیات 30 الی 37 / شماره 195 الی 237
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 55
آیات 38 الی 45 / شماره 238 الی 270
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 56
آیات 46 الی 52 / شماره 271 الی 307
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 57
آیات 53 الی 61 / شماره 308 الی 337
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 58
آیات 62 الی 69 / شماره 338 الی 367
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 59
آیات 71 الی 77 / شماره 368 الی 393
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 60
آیات 78 الی 83 / شماره 394 الی 425
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 61
آیات 84 الی 91 / شماره 426 الی 449
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 62
آیات 92 الی 100 / شماره 450 الی 481
هنوز پرسشی پرسیده نشده
اولین کسی باشید که سؤال خود را مطرح می کنید! در مرحله بعدی می توانید جزئیات را اضافه کنید.
یک پرسش جدید بپرسید
افزودن پاسخ
﴿إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَأُولَئِكَ هُمْ وَقُودُ النَّارِ﴾ بدون شک کسانی که کافر شدند، نه اموالشان و نه اولادشان آن‌ها را از خدا چیزی بی‌نیاز نمی‌کند. و ایشان همان مواد سوختنی آتش‌اند. (۱۰)
موضوع ۷۴: آیه ۱۰ سوره مبارکه آل‌عمران.
“لَن تُغنیَ:” کفایت نمی‌کند، بی‌نیاز نمی‌کند. اصل غنا به معنی کفایت، بسنده و کافی‌بودن است؛ یعنی چیزی که نیازها و خواسته‌های شخص را برآورده کند و دیگر به هیچ‌کس و هیچ‌چیزی نیاز نداشته باشد؛ اما کافران نه اموالشان و نه اولادشان آن‌ها را بی‌نیاز نمی‌کند.
“مِنَ اللهِ شَیئًا:” شیئاً نکره شده؛ یعنی یک ذره هم بی‌نیاز نمی‌کند. از چه‌چیز بی‌نیاز نمی‌کند؟ از این که عذاب ببینند. کدام عذاب؟
عذاب ممکن است در دنیا باشد یا عذاب آخرت. “اولـئک” اسم اشاره و “هُم” ضمیر؛ یعنی همین کافران، خودشان نه کسِ دیگری. “وَقُود:” از ریشه‌ی “وَ قَ دَ” که به معنای خود آتش است و وَقود چیزی که با آن آتش روشن می‌کنند.
“وَقُودُ النَّار”
به معنای هیزم آتش، چیزی که با آن آتش را روشن می‌کنند. از قول ابن منظور در لسان‌العرب؛ «وَقُودُ ٱلنَّار»؛ یعنی هیزم آتش، چیزی که با آن آتش را روشن می‌کنند. «وَأُوْلَـئِكَ هُم وَقُودُ ٱلنَّارِ»؛ یعنی آن‌ها خودشان هیزم آتش می‌شوند.
