﴿كُلُّ الطَّعَامِ كَانَ حِلًّا لِبَنِي إِسْرَائِيلَ إِلَّا مَا حَرَّمَ إِسْرَائِيلُ عَلَى نَفْسِهِ مِنْ قَبْلِ أَنْ تُنَزَّلَ التَّوْرَاةُ قُلْ فَأْتُوا بِالتَّوْرَاةِ فَاتْلُوهَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ﴾

همه‌ی غذاها بر بنی‌اسرائیل حلال بود تا پیش از این‌که تورات نازل شود جز آنچه که اسرائیل بر خودش حرام کرده بود بگو تورات را بیاورید و آن را بخوانید اگر راستگو هستید. (۹۳)

موضوع ۴۵۳: مطالب کلیدی در فهم آیه.

قبل از توضیح آیه می‌خواهیم به چند تا مطلب توجه بکنیم، این مطالب در فهم آیه خیلی به ما کمک می‌کند. خوب دقت بکنیم خیلی وقت‌ها ما به آیه‌ای می‌رسیم که از چند تا جمله یا چند تا عبارت تشکیل شده؛ یعنی چند تا عبارت یک آیه را تشکیل دادند، بین این عبارات به ظاهر ارتباطی وجود ندارد، ولی این جوری نیست بین عبارات یک آیه ارتباط وجود دارد و دارند مطلب را کامل می‌کنند. ما باید سعی بکنیم ارتباط بین آن‌ها را کشف بکنیم این یک. بعد ارتباط آن آیه با آیات قبل است که بعضی آیات ارتباط‌شان واضح است، ولی بعضی آیات واضح نیست؛ مثل این آیه یا آیه‌ی قبل. ما باید این مهارت را پیدا بکنیم تا ارتباط بین یک آیه و آیات قبل را بتوانیم کشف بکنیم.

بعد می‌آید چه کار می‌کند؟

می‌آید در آن آیه موضوعی را مطرح می‌کند. ما باید بتوانیم موضوع آیه را بفهمیم؛

1. یعنی این آیه الان موضوعش چه است؟
2. روی چه موضوعی دارد کار می‌کند؟
3. بعضی وقت‌ها به خاطر ضعف علمی که داریم یا به خاطر ضعف تجربه ما نمی‌توانیم درک کنیم که موضوع آیه چه است؟
4. آیه می‌خواهد به ما چه بگوید؟

اصلا موضوع آیه را متوجه نمی‌شویم. برای فهم موضوع آیه باید خودمان را با سوره و آیات همراه بکنیم باید برویم غرق آیات بشویم. اصلا قرآن را باید این‌گونه خواند، باید غرق آیاتش شد با حواس‌پرتی و نیمه حواس و دورادور توجه کردن آدم متوجه موضوع آیه نمی‌شود. یک وقت‌هایی موضوع آیه را می‌فهمیم، متوجه هستیم که آیه چه چیزی را دارد می‌گوید، ولی متوجه اهمیتش نیستیم

1. که این موضوع اهمیتش کجاست؟
2. حساسیت موضوع کجاست؟

مثل همین آیه که می‌فرماید: همه‌ی غذاها بر بنی‌اسرائیل حلال بود، جز آن‌چه که اسرائیل قبل از نزول تورات بر خودش حرام کرده بود،

حالا این اهمیتش کجا است؟ ما باید اهمیت این را پیدا بکنیم که حالا در خلال درس دقت بکنیم ببینیم آیا متوجه اهمیت موضوع می‌شویم یا نه؟

یک وقت‌هایی ممکن است ما تلاش بکنیم که تا آیه را بفهمیم، ولی به گونه‌ای است که انگار نمی‌توانیم وارد آیه بشویم انگار نمی‌توانیم با آیه ارتباط برقرار بکنیم، به خاطر مشکل علمی خودمان یا به خاطر کم‌تجربگی‌مان هم‌چنین جایی باید از تصویر‌سازی ذهنی استفاده بکنیم باید در نخ آیه برویم، در حس آیه و در حس موضوع آیه خودمان را جای آن طرف بگذاریم، اگر یک شخص فلان تفکر را داشته باشد خب آن موقع در زندگی‌اش چطوری می‌شود؟ تصمیماتش چطوری می‌شود؟ حساسیت موضوع کجاست؟

ما قشنگ خودمان را جای آن بگذاریم و با تصویر‌سازی ذهنی حالا می‌توانیم بفهمیم که آیه کدام دغدغه را دارد حل می‌کند، می‌خواهد کدام تفکر را تصحیح کند و کدام بینش را عوض کند. خیلی وقت‌ها آیات می‌آید یک چالشی که در ذهن طرف وجود دارد را واضح مطرح می‌کند بعد می‌نشیند به آن چالش جواب می‌دهد، ولی یک وقت‌هایی دارد مستقیم به چالش جواب می‌دهد؛ یعنی خود چالش مطرح نشده آن‌جاها باید با تفکر و تدبر متوجه چالش بشویم؛

زیرا چالش در ذهن خواننده وجود دارد. خواننده‌ای که درگیر موضوع است خودش را جای آن گذاشته و با فکر و حواس جمع دارد می‌خواند، ناخودآگاه آن چالش در ذهنش می‌چرخد. آیه می‌آید به آن چالش ذهنی پاسخ می‌دهد، ما اگر بیرون از آیه باشیم با آیه ارتباط برقرار نکرده باشیم نمی‌توانیم متوجه چالش بشویم، به همین خاطر جواب آن چالش اصلا برای‌مان بی‌معنا می‌شود و به همین خاطر ما باید متوجه باشیم که دارد به یک چالش ذهنی پاسخ می‌دهد و آن چالش ذهنی چه است؟

جالب است که آیه هم با یک سری ادبیات صحبت می‌کند، از کلمات و واژگانی استفاده می‌کند که قشنگ ما را متوجه آن چالش فکری هم می‌کند، ولی باید با حواس جمع و تفکر نشست و آیات را خواند یکی از آن آیات مثالش همین آیه است که داریم می‌خوانیم.