موضوع ۴۱۶: راز توسعه و پیشرفت در آیه ۸۱

موضوعی که الله از انبياء پیمان گرفته، نه تنها مسیر پیشرفت یک دین است، بلکه مسیر پیشرفت در هر زمینه‌‌ای است. تصور را کنید یک مدیر عامل یا یک رئیس کارخانه یا رئیس یک شرکت وقتی مثلاً، چهار سال مسئولیت جایی را به عهده می‌گیرد و الان می‌خواهد شخص جدیدی بیاید، اگر آن شخص جدید را به رسمیت نشناسد و خدماتی که قبلاً انجام داده را برایش توضیح ندهد، از او مخفی کند که چه کارهایی انجام داده و شخص جدید بخواهد از صفر شروع کند و رئیس جدید هم چه بسا برای انتقام از شخص قبلی بخواهد رسوایش کند و کارهایش را زیر سوال ببرد، شما تصور کنید یک جامعه‌ای که روش‌شان اینجوری است، با جامعه‌ای که وقتی یک مسئولی عوض می‌شود، مسئول قبلی مسئول جدید را به رسمیت می‌‌شناسد، تمام کارهایی که انجام داده به او گزارش می‌دهد..

 با تمام همدلی کارهایش را به او می‌سپرد، راه موفقیتی که تا حالا به دست آورده را به او نشان می‌دهد و بعداً کار را به شخص جدید محول می‌کند، حالا شما این دوتا جامعه را در نظر بگیرید کدام یکی در همه زمینه‌ها پیشرفت می‌کند؟

مثلاً دو‌تا سرمربی؛ وقتی یک تیمی تحویل یک سرمربی دیگر داده شود یا رئیس فدراسیون فوتبال یا دوتا وزیر در نظر بگیرید حتی دوتا رئیس جمهور اگر با همدلی از هم‌دیگر حمایت کنند آن قبلی، جدید را تقویت کند تا آن جاهایی که کارها را پیشرفت داده بگذارد در کف دست آن نیروی جدید، رئیس جدید و تمام آن نقاط قوت قبل را داشته باشد و خودش قدرت خودش را هم در ادامه آن قرار دهد، شما تصور کنید که چه‌قدر آن جامعه می‌تواند پیشرفت کند، ولی اگر این‌جور نباشد اگر ۱۵۰ سال هم بگذرد هیچ پیشرفتی برای آن جامعه حاصل نمی‌شود، پیشرفتی حاصل نمی‌شود که هیچ! سال به سال وضع مردم بدتر هم می‌شود! شما تصور کنید همین آیه و اجرای این آیه در دوران خلفای راشدین خودشان و طرفداران‌شان، هر کدام از شخص جدید که می‌آمد حمایت می‌کردند از تمام نیروهای جدید، ازشان حمایت می‌کردند، آن‌ها با چه سرعتی پیشرفت کردند..

ولی متاسفانه بعضی از رؤسا، بعضی از رئیس ‌جمهورها، بعضی از علما، بعضی از دعوتگران و دانشمندانی که منتسب به دین هستند با وجود سطح سواد بالایی که دارند از شخص جدید حمایت نمی‌کنند، حتی در مقابلش کارشکنی می‌‌کنند این‌ها هیچ پیشرفتی به جامعه‌شان نمی‌دهند حالا چرا اینجوری است؟ چرا این کار را انجام می‌دهند؟ این قسمت لطفا خوب دقت کنیم؛ دلیلش این است که اولش آن کسی که قبلاً در آن سمت بوده، الان با آمدن شخص جدید دارد آن چیزهای قبل داشته از دستش خارج می‌شود، آن قدرت‌ها، آن موقعیت‌ها، دارد از دست می‌دهد و این‌جا ناراحت است. دومش اگر از نفر بعدی حمایت کند و قرار هم هست که از زحمت‌ها و خدمات و مسیر موفقیت قبلی استفاده کند، بعد هم شخص جدید موفقیت‌های خودش را هم رویش بگذارد، حتی از شخص قبلی هم بیش‌تر پیشرفت می‌کند و اگر این اتفاق افتاد آن نفر قبل کم‌رنگ می‌شود، به خاطر همین از او حمایت نمی‌کند و می‌گوید: تویی که می‌خواهی پیشرفت کنی، تویی که می‌خواهی بین مردم جا بیفتی و شهرت پیدا کنی، چرا از زحمت‌های من استفاده کنی، خودت برو زحمت بکش و برای خودت کسب موفقیت کن، ببینید به این می‌گویند خودگرایی، خودخواهی، خودمحوری، ولی کسی که خدامحور هست خودش برای خودش مهم نیست، پیشرفت جامعه برایش مهم است و خدا برایش مهم است، آن شخص خیلی راحت با دل باز می‌تواند تمام آن مسیرهای موفقیت را به شخص جدید تحویل بدهد و در کنارش از او حمایت کند و دیگر کل آن جامعه پیشرفت می‌کند و مسیر انبیاء و مسیر ایمان دقیقاً همین مسیر است که از هم حمایت کنند، ولی آن کسانی که از هم حمایت نمی‌کنند از مسیر ایمانی دورند.