موضوع ۴۱۳: جنگ هفتاد و دو ملت.

این سومین آیه است که در مورد پیغمبران صحبت می‌کند. آیه ۷۹ فرمود: پیغمبران به مردم نمی‌گفتند: ما را بندگی بکنید. آیه ۸۰ فرمود: پیغمبران به مردم نمی‌گفتند: ما و ملائکه اربابان و صاحبان نعمت شما هستیم و این آیه، آیه ۸۱ می‌گوید: پیغمبران هم‌دیگر را قبول داشتند، با هم‌دیگر هیچ مشکلی نداشتند..

 هم‌دیگر را یاری می‌رساندند، قبل از این، سه آیه در مورد اهل کتاب صحبت می‌‌کند که چه رفتارهای خدا ناپسندی داشتند. ارتباط‌شان هم این است که می‌خواهد بگوید این رفتارهای اهل کتاب که پر از رقابت ناسالم و جنگ بر سر قدرت و جنگ بر سر دنیاپرستی و تنش با مردم دنیا خصوصا مسلمان‌ها است الگوی‌شان انبیاء نبوده! این انحرافات از خودشان است و الا پیغمبران هیچ وقت چنین کارهایی انجام نمی‌دادند، هیچ وقت به مردم نمی‌گفتند که ما را بندگی بکنید، به سمت خودشان دعوت نمی‌دادند، ولی این‌ها دارند مردم را به سمت خودشان دعوت می‌دهند پس ارتباطی با پیغمبران ندارند.

ارتباط بعدی این است که می‌خواهد بگوید پیروان انبیاء حق منازعه با پیغمبر بعدی نداشتند، خصوصا یهودیان وقتی که پیغمبر عیسی آمد باید به پیغمبر عیسی ایمان می‌آوردند، ولی ایمان نیاوردند وقتی که پیغمبر خاتم محمد مصطفی صلی الله علیه وسلم مبعوث شد باید هم یهودیان و هم مسیحیان به پیغمبر خاتم ایمان می‌آوردند، ولی اکثرشان ایمان نیاوردند و این خلاف آن عهدی است که الله از آن‌ها گرفته.

چطور؟ دقیقا همین آیه که الله دارد از انبیاء عهد و پیمان می‌گیرد شامل قوم‌شان هم می‌شود؛ یعنی قوم‌شان هم بدون جر و بحث باید به پیغمبر بعدی ایمان بیاورند.

 حالا شما تصور کنید؛ مثلا پیغمبر قبلی زنده است و پیغمبر بعدی می‌آید؛ مثلا پیامبر موسی را تصور کنید که زنده است و پیامبر عیسی مبعوث می‌شود قبلا هم به قوم خود اعلام کرده که [ایهاالناس] خدا از ما عهد گرفته که هر وقت پیغمبر دیگر آمد به او ایمان بیاوریم و او را تقویت بکنیم، خب این‌جا پیامبر موسی علیه‌السلام و قومش باید به پیغمبر عیسی علیه‌السلام و کتابش انجیل ایمان بیاورند اگر پیغمبر عیسی مبعوث شد. حالا اگر پیغمبر موسی از دنیا رفت وظیفه پیروانش است که این کار را انجام بدهند..

 خب این خیلی ساده است واضح است که باید این‌کار انجام شود. حالا مثلا تصور بکنید پیغمبر عيسى زنده است و طبق سوره مبارکه صف دارد به قومش می‌گوید: «وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأَتِى مِن بَعْدِ اسْمُهُ أَحْمَدْ» و بشارت دهنده هستم به پیغمبری که بعد از خودم می‌آید، اسمش احمد است؛ منظور رسول الله صلی الله علیه و سلم است. دارد بشارت می‌دهد که او می‌آید حالا اگر آمد و خودش زنده بود باید به او ایمان بیاورد طبق این تعهدی که به الله داده باید به قرآن ایمان بیاورد کما این‌که بعدا روز قیامت در آخر عمر دنیا، نزدیک قیامت وقتی که از آسمان به دنیا برمی‌گردد واقعا به رسول الله صلی الله علیه وسلم ایمان می‌آورد؛

 زیرا ايشان قبل‌ از پیغمبر مبعوث شدند و مکلف است که به پیغمبر بعد از خودش ایمان بیاورد و ایمان هم می‌آورد و به عهد خودش عمل می‌‌کند، ولی پیروانش که باید به رسول خاتم ایمان می‌آوردند چه کار کردند؟ زیر عهد و پیمان‌شان زدند و ایمان نیاوردند. پس این نکته دوم که این عهد و پیمان شامل پیروان پیغمبران هم می‌شود؛ زیرا پیروان پیغمبر تابع پیغمبرشان هستند؛

اگر قرار باشد پیغمبر ایمان بیاورد و اگر پیروانش واقعا پیروش هستند باید ایمان بیاورند این هم حتمی و قطعی است، ولی متأسفانه ايمان نیاوردند و اين جنگ هفتاد و دو ملت نمایان شد و دقیقا الله که عهد و پیمان از آن‌ها گرفت برای همین بود که این جنگ هفتاد و دو ملت پیش نیاید، ولی خب طبق قانون اختیار که الله در دنیا به بندگانش داده آن‌ها از این اختیارشان سوءاستفاده کردند دیگر کسی نمی‌تواند بگوید: چطور است که خدای‌شان یکی است، ولی هر کسی دارد خون طرف مقابل را می‌ریزد؟!

 نباید خون هم‌دیگر را بریزند، خدا از آن‌ها عهد و پیمان گرفته، ولی آن‌ها عهد و پیمان‌شان را زیر پا گذاشتند، بخاطر یک سری منافع‌شان در دنیا، بخاطر این‌که محوریت قدرت از دست‌شان خارج نشود و بخاطر هزار مسائل مادی دیگر آن‌ها به این عهد خدا وفادار نماندند. پس این‌جا معلوم است که مقصر چه کسی است و آن‌ها در این‌که این را نپذیرفتند معذور نیستند؛

یعنی پیمان به این محکمی خدا از آن‌ها گرفته، ولی زیر پا گذاشتند و خدا هم حساب و کتاب را برای قیامت گذاشته. و اما نکته سوم خیلی مختصر آیه می‌خواهد دوتا الگو (یک الگوی بد که برخی‌شان بنی اسرائیل و اهل کتاب بودند و یک الگوی خوب که انبیاء بودند) جلوی پای ما مسلمان‌ها بگذارد تا بتوانیم این دوتا را با هم مقایسه کنیم؛ خوب و خراب را از هم‌دیگر سوا بکنیم و بعد هر کس خواهان هدایت است بتواند راحت انتخاب بکند که کدام مسیر را برود مسیر انبیاء یا مسیر اهل کتاب.