﴿رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ﴾ ای پروردگارِ ما! دل‌های‌مان را منحرف مکن بعد از اینکه ما را هدایت کردی. و ازجانب خود رحمتی به ما عطا فرما؛ بی‌شک که تو بخشایشگری. (۸)

موضوع ۷۲: چیزهای مهم رو باید اینجور از الله طلب کرد!

“هَب” از ریشه وَهَبَ به معنای “موهبه و بخشش” است. آن هم بخشش بلاعوض.

“مِن لَدُنک” متعلق به “هب” یعنی از جانب خودت ببخش. قبل از “لَدُن” غالبا “مِن” می‌آید؛ لطف خصوصی و عنایت ویژه را از خود الله طلب می‌کند. “إِنَّكَ” تاکید، به معنی؛ همانا، بعد از إِنَّكَ فرموده است: (أَنتَ الوهَّاب) همانا تو خودت وهاب هستی. وهاب: کسی که بلاعوض؛ بخشش‌های بزرگ انجام می‌دهد. در دعا سراسر تاکید و مبالغه آمده است. «رَبَّنا لا تُزِغ قُلوبَنا بَعدَ اِذ هَدَیتَنا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَّدُنْكَ رَحْمَةً  إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ» این دعا، سراسر تاکید و مبالغه است..

در موقع دعا و تقاضای چیزهای مهم باید این گونه از الله طلب کرد.

تاکید و تقاضای رحمت از الله، برای این است تا انسان دلش منحرف نشود، پس این مسئله جدی است. چقدر انسان‌هایی که در مسیر هدایت بودند؛ ولی در اثر منفعت طلبی، شهرت، عداوت، لجبازی، تعصب و… دچار زیغ قلب شدند؛ در دنیا و آخرت دچار زیان شدند.