مقدمه
مقدمه / شماره 1 الی 5
سوره مبارکه فاتحه
آیات 1 الی 7 / شماره 6 الی 46
سوره مبارکه بقره
تفسیر آسان - سوره مبارکه بقره
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 50
آیات 1 الی 9 / شماره 47 الی 73
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 51
آیات 10 الی 15 / شماره 74 الی 104
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 52
آیات 16 الی 22 / شماره 105 الی 151
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 53
آیات 23 الی 29 / شماره 152 الی 194
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 54
آیات 30 الی 37 / شماره 195 الی 237
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 55
آیات 38 الی 45 / شماره 238 الی 270
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 56
آیات 46 الی 52 / شماره 271 الی 307
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 57
آیات 53 الی 61 / شماره 308 الی 337
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 58
آیات 62 الی 69 / شماره 338 الی 367
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 59
آیات 71 الی 77 / شماره 368 الی 393
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 60
آیات 78 الی 83 / شماره 394 الی 425
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 61
آیات 84 الی 91 / شماره 426 الی 449
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 62
آیات 92 الی 100 / شماره 450 الی 481
پارسا زاهدیان
2 ماه قبلنیاز به تصحیح
در بخش آیه 7 فاتحه شماره 43 قسمت قبلی تکرار شده است ( در قسمت متن )
پارسا زاهدیان
2 ماه قبلیهدی به الله من اتبع رضوانه چطور اتباع را به معنای خواستن ذکر کردین در حالی که ظاهرا تبعیت به این معنا نیست و معنی خواهان و خواستن نمی دهد. اگه ممکنه این را بیشتر توضیح بدین . (مربوط به آیه 7 فاتحه شماره 42)
پارسا زاهدیان
2 ماه قبلبا نیت بندگی انجام دادن کارها یعنی چطور؟ کاش بیشتر توضیح می دادین. مثلا مغازه دار الله را لحاظ کند در معامله اش این گ.نه می شود بندگی خدا درسته؟ یا وجوه دیگر داریم که به نیت بندگی مرتبط می شود؟ ممنون میشوم این نیت بندگی را در امور و کارهای شخصی و رفتارهای روزمره بیشتر بازش کنین
پارسا زاهدیان
2 ماه قبلمردم شاید گاهی این واقعه از دست دادن سه عزیز در فاصله کمتر از 15 روز را نوعی عذاب و حتی نفرین خدا برای بازماندگانش می دانند. تعامل ما باید چگونه باشد ؟ مرز بین عذاب و ابتلا کجاست؟ چه موقع می توان گفت این مورد پیش آمدهای ناگوار عذاب است؟ اصلا امکان تمییز و تشخیص برای همه مردم وجود دارد یا فقط خود فرد مبتلا شده به مصیبت می تواند بفهمد که عذاب است و یا آزمایش ؟
پارسا زاهدیان
2 ماه قبلآیا می توان گفت هر که الله او را بیشتر دوست دارد مصیبت های بیشتری به او می دهد ؟ حکمت مرگ و میرهای پی در پی در مورد یک شخص چه پیامی می تواند داشته باشد؟ مثلا همین چند وقت قبل شخصی هم پدر و هم مادرش و هم برادرش را در فاصله کمتر از 15 روز از دست داد. این فرد چطور با خدای خودش کنار بیاید؟ چه بگوید؟ چکار کند؟
یک پرسش جدید بپرسید
افزودن پاسخ
موضوع ۶۹: نمونه‌هایی از آیات محکم و متشابه.
کسی که در دلش انحراف و ناخالصی وجود دارد، به دنبال فتنه و تاویل آیات متشابه می‌رود..
ولی کسی که دل پاک و علم راسخ دارد؛ به متشابهات ایمان می‌آورد و به دنبال فتنه و تاویل آن نمی‌رود؛ زیرا غیر از الله هیچ‌کس تاویلِ آن را نمی‌داند و آیات متشابه را به اُم‌الکتاب یعنی محکمات برمی‌گرداند. مثال: «طه، مَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآَنَ لِتَشْقَى» (طه/۱و۲) (طه ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که خودت را به رنج و زحمت بیندازی.)
شکل آیه واضح است، پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌سلم لازم نیست به خاطر کافران لجوج خودش را رنج بدهد. «إِلَّا تَذكِرَةً لِّمَن يَخشَى» (طه/۳) (نازل نکرده‌ایم، جز برای یادآوری کسانی که از خدا می‌ترسند.)
یعنی هر کس از خدا می‌ترسد تذکر قرآن را می‌پذیرد. «تَنزِيلًا مِّمَّن خَلَقَ ٱلأَرضَ وَٱلسَّماوَاتِ ٱلعُلَى» (طه/۴)
نازل شده از سوی کسی که زمین و آسمان‌های بلند را آفریده است. خدایی که زمین و آسمان بلند را آفریده قرآن را نازل فرموده است. «الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى» (طه/۵) (رحمان بر تخت پادشاهی استقرار یافت.)
این آیه متشابه است، زیرا هیچ انسانی تصویری از عرش ندارد.
کسی که به دنبال فتنه و تاویل آیات متشابه باشد، می‌گوید: این عرش چگونه است و خدا چگونه بر عرش قرار گرفته است؟ این می‌شود: “تاویل” زیرا تاویل یعنی چگونگی تحقق یک مسئله و مسئله را به اول برگرداندن. یعنی می‌خواهد آن حادثه را برای خودش مشخص کند و شخص تا از کیفیت چیزی مطلع نباشد.
نمی‌تواند در مورد آن حکم کند یا تصوری داشته باشد، ادامه می‌دهد با خود می‌گوید:
(مگر خدا اصلا نیاز به عرش دارد؟) و صدها سوال دیگر. این شخص کم‌کم به فتنه می‌افتد و ممکن است؛ ایمان خود و دیگران را نسبت به الله متزلزل کند، ولی کسی که در علم راسخ است؛ اول می‌گوید: (من به این آیه ایمان دارم و همه‌ی آیات قرآن از جانب پروردگار است. «يَقُولُونَ ءَامَنَّا بِهِۦ كُلٌّ مِّن عِندِ رَبِّنَا» نمی‌گوید: من باید بدانم خدا چگونه بر عرش قرار گرفته است؟ چون این قضیه را جز خدا هیچ کس نمی‌داند. «وَمَا يَعلَمُ تَأوِيلَهۥٓ إِلَّا ٱللَّهُ» و‌بعد آن را به محکمات ارجاع می‌دهد.
«لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ» (انعام/۱۰۳) ما از کیفیت این‌ها هیچ اطلاعی نداریم. خدا به مثل هیچ‌کس نیست «لَيسَ كَمِثلِهِۦ شَيءٌ» (شوری/۱۱) و الله محتاج و نیازمند به عرش و هیچ‌کدام از مخلوقاتش نیست. «إِنَّ ٱللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ ٱلعَلَمِينَ» (عنکبوت/۶) این‌ها آیات محکم‌اند که اجازه نمی‌دهند انسان در آیات متشابه غوطه‌ور شود. پس در آیات متشابه؛ زیغ، انحراف و شک در مورد الله به دلش راه نمی‌دهد. «قُلِ ٱللَّهُمَّ مالِكَ ٱلمُلكِ» (آل‌عمران/۱۹) (خدایا تو صاحب ملک و پادشاهی هستی.)
حالا وقتی شخصی که راسخ در علم است؛ این آیه را می‌خواند:
«الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى» می‌فهمد این آیه اوج عظمت و کمال پادشاهی الله را می‌رساند؛ در نتیجه ایمانش نسبت به الله بیشتر می‌شود. به این شکل آیات متشابه همراه با آیات محکم نقش خودشان را در زندگیِ ما پیدا می‌کنند.
