﴿هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آَيَاتٌ مُحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آَمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ﴾

او کسی است که کتاب را بر تو نازل کرد. بخشی از آن آیه‌های محکم هستند؛ آن‌ها اساس کتاب‌اند و بخشی دیگر متشابهات هستند. پس اما کسانی که در دل‌هایشان انحراف و کجی است، به خاطر فتنه‌جویی و تاویل کردنش به دنبال متشابهات می‌افتند، درحالی که تاویلش جز الله کسی نمی‌داند و راسخان در علم می‌گویند: ما بدان ایمان آوردیم، همه از جانب پروردگارمان است و جز خردمندان کسی متذکر نمی‌شود. (٧)

موضوع ۶۷: توجه به سه زاویه در آیه هفتم.

این آیه در سه زاویه صحبت می‌کند؛ زاویه اول از الله سخن می‌گوید که کتاب را بر رسول‌الله صلی الله علیه و سلم نازل فرمود:

«أَعُوذُ بِٱللَّهِ مِنَ ٱلشَّيطَانِ ٱلرَّجِيمِ هُوَ ٱلَّذِي أَنزَلَ عَلَيكَ ٱلكِتَابَ» او کسی است که کتاب را بر تو نازل کرد. زاویه دوم از خود کتاب سخن می‌گوید..

یعنی می‌گوید که این کتاب چه ویژگی دارد چه اسلوبی برای خودش دارد؟ زیرا هر کتابی وقتی در مورد خودش شرح می‌دهد..

و می‌گوید که چه اسلوبی دارد خواننده بهتر می‌تواند از آن استفاده کند و موقع استفاده برایش مشکلی پیش نمی‌آید. در این زاویه می‌فرماید: «مِنهُ ءَايَاتٌ مُّحكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ ٱلكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشابِهَاتٌ» بخشی از آن آیه‌های محکم هستند؛ آن‌ها اساس کتاب‌اند و بخشی دیگر متشابهات‌اند.

زاویه سوم در مورد مردم صحبت می‌کند که در مقابل آیات محکم و متشابه به دو دسته تقسیم می‌شوند و عمل‌کردشان را هم بلافاصله بیان می‌کند؛ اول دسته منفی را بیان می‌کند؛ «فَأَمَّا ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم زَيغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنهُ ٱبتِغَاءَ ٱلفِتنَةِ وَٱبتِغَاءَ تَأوِيلِهِ»  پس اما کسانی که در دلهای‌شان انحراف و کجی است به خاطر فتنه‌جویی و تاویل کردن قرآن به دنبال متشابهات می‌افتند. یک جمله هم در مورد نادرستی کارشان صحبت می‌کند..

«وَمَا يَعلَمُ تَأوِيلَهۥٓ إِلَّا ٱللَّهُ» درحالی که تاویلش را جز خدا هیچ کس نمی‌داند. آن‌ها می‌خواهند تاویل بکنند، در حالی که تاویلش  فقط نزد الله است و بعد دسته‌ی مثبت را معرفی می‌کند..

«وَٱلرَّاسِخُونَ فِي ٱلعِلمِ يَقُولُونَ ءَامَنَّا بِهِۦ كُلٌّ مِّن عِندِ رَبِّنَا» و راسخان در علم می‌گویند ما به آن ایمان آوردیم همه از جانب پروردگار‌مان است. «وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُوْلُواْ ٱلأَلبَابِ» و جز خردمندان کسی متذکر نمی‌شود؛ یعنی، خردمندان هستند که متوجه آیات محکم و متشابه می‌شوند و می‌دانند که در مقابل هر کدام چه رفتار صحیحی را داشته باشند.