موضوع ۳۴۹: بندگی الله ضامن همه چیز در همه ادیان

آیه فرموده شما به اهل کتاب بگویید بیاییم با هم گرد کلمه مشترک جمع شویم و آن کلمه

«أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّـهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّـهِ» است.

وقتی دقت می‌کنیم اول همین سوره آیه «بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم»«الم»«اللَّـهُ لَا إِلَـهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ» از اول سوره دارد کار می‌کند روی توحید الله و محوریت الله و این در همان راستا است. نکته بعد؛ دارد مردم را به سمت بندگی الله دعوت می‌کند.

«ألَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّـهَ» و بندگی الله شامل تمام خوبی‌ها می‌شود، خود اخلاق جزو بندگی الله است، رعایت عدالت جزو بندگی الله است، تشکیل خانواده داری جزو بندگی الله است، وفاداری به خانواده، خرج کردن مهر و محبت به خاطر همان خانواده که الله دستور داده تشکیل شود، جزو بندگی الله است.

صرف انرژی و پول به خاطر سرحال و بانشاط نگه داشتن زن و بچه، جزو بندگی الله است. پس آیه چه می‌گوید؟

بیاییم گرد محوریت «آلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّـهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا» جمع شویم که هم اخلاق و عدالت در آن است و هم ضمانت اجرای اخلاق و عدالت. و با این توصیف، هیچ مسئله‌ای دیگر، هیچ گزینه دیگر ندارد که اخلاق را با ضمانت اجرایی بیاورد وسط زندگی مردم.

غیر از این همین کلمه که در این آیه دارد دستور می‌دهد آن‌ها را به سمت این کلمه‌ دعوت کن و ما هم باید خودمان را ملزم کنیم که بنده الله شویم نه بنده کسی دیگر. «وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا» و هرکس مزاحم بندگی الله شود، آن را از زندگی بیرون بریزیم.

«وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّـهِ» حالا آن‌ها خواه این کلمه را بپذیرند به عنوان کلمه مشترک و باهم همسو شویم، خواه نپذیرند. ما مکلفیم که رعایت کنیم. آخر آیه فرموده: «فَإِن تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ» شما اعلام کنید که ما پاییند این کلمه می شویم، ما تسلیمیم، ما همین کلمه‌ را می‌خواهیم در زندگی مان اجرا کنیم.

حالا شما می‌خواهید بیایید یا نیایید، ما هستیم، ما آن را صد درصد اجرا می‌کنیم. همان چیزهایی که قبلاً بیان شده و‌ دقیقا مسئله‌ای که ما در نماز می‌خوانیم «إیَّاک نعبُدُ و إیَّاکَ نَستَعین» خدایا ما تو را بندگی می‌کنیم و از تو کمک می‌خواهیم.

و بعد «إهدِنَّأالصِّرَاطَ المُستَقیم صِرَاطَ الَّذِینَ أنعَمتَ عَلَیهِم غَیرِ المَغضوبِ عَلَیهِم ولا الضّالین» «ألَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّـهَ» همان «إیَّاک نعبُدُ و إیَّاکَ نَستَعین» است، همان «إهدِنأالصِّرَاطَ المُستَقیم» است و یک جاده است جاده‌ای که هر کس در آن حرکت کرد، به یک مقصد امنی می‌رسد.

«وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا» جاده‌های انحرافی هستند، کوچه‌های فرعی هستند که ته این کوچه‌ها می‌رسد به «غَیرِ المَغضوبِ عَلَیهِم ولا الضّالین» و آدم را در بیابان حیرت و رنج رها می‌کند. «وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّـهِ» آدم‌هایی هستند در کنار جاده اصلی، تابلوهایی دستشان است،

ولی تابلوهای قلابی که به سمت مسیرهای فرعی و انحرافی هدایت می‌دهند. این‌ها همان آدم‌هایی هستند که مسبب رفتن آدم به سمت «غَیرِ المَغضوبِ عَلَیهِم ولا الضّالین» آن‌ها را باید از زندگی خودمان پاک کنیم. تا بتوانیم در مسیر «إهدِنأالصِّرَاطَ المُستَقیم» حرکت کنیم.

اما آدم چه طور می‌تواند تحت تاثیر آن آدم‌ها قرار نگیرد «ارباباً مِن دونِ الله» که به نحوی به ادعای خودشان دارند مردم را به سوی خدا دعوت می‌دهند، ولی در حقیقت مردم را می‌خواهند به سوی فرعی و گمراهی هدایت می‌کنند،

چه طور می‌شود تحت تاثیر قرار نگرفت؟

اول با شناخت آن‌ها، دوم به وسیله مداومت و تداوم مطالعه کتاب آسمانی؛ یعنی ارتباط مستمر با کتاب آسمانی، شخص صحبت آن‌ها را با صحبت قرآن تطبیق دهد و اگر مطابقت کرد، به آن‌ها اعتماد کند. در غیر این صورت در مسیری که آن‌ها را راهنمایی می‌کنند، وارد نشود.