موضوع ۳۴۷: کی روی خودمان خط قرمز بکشیم؟

آیا امکان دارد ما مسلمانان به سرنوشت اهل کتاب دچار شویم و علما و بزرگان‌مان را به عنوان رب بگیریم!؟

بله امکان دارد اگر امکان آن وجود نداشت الله به ما نمی‌گفت که به آن‌ها بگویید که بیایم با هم این نکته را رعایت بکنیم و گرد این کلمه جمع شویم که هیچ کس را به عنوان رب و خدا نگیریم.

حالا اگر امکان آن است پس راه‌حل چیست!؟ راه‌حل فراوان است، به نظر می‌رسد بعضی راه‌حل‌ها که از آیات برداشت می‌شود و در برخی جاها الله به صراحت آن‌ها را فرموده:

نکته‌ی اول این است که خود دعوت‌گران و خدمت‌گزاران هرجا احساس کردند دارند اصل قرار می‌گیرند خدا نزد مردم دارد کمرنگ می‌شود و خودشان دارند پررنگ می‌شوند همان جاها روی خودشان خط قرمز بکشند آن هم بزرگ به شکل ضرب‌دری و نگذارند در پیش مردم مقدس و بزرگ شوند خودشان این اجازه را ندهند اگر مردم از آن‌ها لطف و عنایت ببینند لطف و عنایت را به الله نسبت بدهند و شأن خودشان را به سمت واقعیت پایین بکشند نگذارند خدمت‌شان وسیله مقدس‌ شدن‌شان بین مردم شود؛

خالصانه و متواضعانه به مردم توضیح دهند تا مردم روشن شوند مانند رسول الله صلی الله علیه و سلم روایت سنن ابن ماجه با سند صحیح شخصی نزد رسول الله صلی الله علیه و سلم آمد و با او صحبت می‌کرد، ولی نزد رسول الله صلی الله علیه و سلم استرس داشت و شانه‌هایش می‌لرزید زمانی که رسول الله صلی الله علیه و سلم متوجه شد که این شخص هنگامی که با او سخن می‌گوید چقدر استرس دارد

به او گفت «هون عليك» بر خودت آسان بگیر راحت باش «فإني لست بملك» من که پادشاه نیستم من کاره‌ای نیستم «إنما أنا ابن امرأة تأكل القديد» من فرزند یک خانمی هستم که گوشت خشک می‌خورد.

پیامبر این نکته را بیان کرد و شأن خودش را مانند شأن دیگر آدم‌های اطرافش پایین آورد. ما هم مانند رسول الله صلی الله علیه‌ و سلم قدسیت و احترام‌مون را در چشم مردم بشکنیم هر جا که احساس کردیم این چیزها دارد برای‌مان ایجاد می‌شود.

آیا ما این‌گونه هستیم یا نه دوست داریم که هیبت‌ و عظمت‌مان جلوی مردم بیشتر باشد!؟ باید الگوی ما رسول الله صلی الله علیه و سلم باشد نه کس دیگری زیرا «وَمَا تَوَاضَعَ أَحَدٌ لِلَّهِ إِلَّا رَفَعَهُ اللَّهُ» (صحیح مسلم) هر کس خودش را بخاطر الله پایین آورد الله درجه اش را بلند می‌کند.

نکته‌ی دوم می‌شود گفت خود ما شخصا قرآن را بخوانیم مرتب با ترجمه نسبت به قرآن آگاه شویم. زمان یهودیان و مسیحیان چون مردم اطلاعی از کتاب آسمانی نداشتند همین دلیل شد که هرچه علماشان می‌گفتند بپذیرفتند کاملا سرسپرده و چشم و گوش بسته بودند هر خرافاتی را می‌پذیرفتند دلیل اصلا برای آن‌ها مهم نبود.

ما نسبت به کتاب آسمانی‌مان باید چه کار کنیم!؟

نسبت به قرآن علم حاصل کنیم با مطالعه‌اش و برای هر کاری دلیل بطلبیم. در همین سوره آیه ۷۹ خواندیم که الله فرمود: «وَلَكِنْ كُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِمَا كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتَابَ وَبِمَا كُنْتُمْ تَدْرُسُونَ» خودتان بروید ربانی شوید و عملکرد خدایی داشته باشید آن‌طور که الله از شما خواسته به آن شیوه‌ای که از کتاب یاد می‌گیرید، از کتاب علم حاصل می‌کنید و قرآن را مطالعه می‌کنید. به این صورت بروید در پیش‌گاه الله اعمال خوب و صالح انجام دهید.

نکته‌ی سوم به هیچ احدی تعصب نداشته باشیم برای ما فقط کافی باشد که الله فرموده است و زمانی که برای ما اثبات شد که الله فلان مطلب را فرموده و فلان حکم را نازل کرده آن را بگیریم و خلاف آن حرف هر کس که باشد آن را  کناربگذاریم البته بزرگان ربانی نیز همین سخن‌ها را گفته‌اند ائمه هر چهار مذهب این را به ملت تاکید کرده‌اند؛

زمانی که سخنان الله و رسول الله صلی الله علیه و سلم به شما رسید حرف ما را بگذارید کنار، ما داریم ازحرف الله و رسولش می‌گوییم شاید جایی اشتباه کردیم اگر متوجه شدید حرف ما جایی اشتباه است حرف ما را بگذارید کنار آن چیزی که الله و رسولش گفته را بپذیرید.

نکته‌ی چهارم ما هیچ عالم و دانشمند و خدمت‌گزاری را به صورت قطع پاک و مقدس و اهل بهشت تصور نکنیم. می‌دانید که اهل بهشت چه کسانی هستند؟ کسانی هستند که خود الله و پیامبرش گفتند که بهشتی‌اند بعد از آن دیگر هیچ کس معلوم نیست چه کسی اهل بهشت است.

پس نگاه ما به همه نگاه معمولی و انسانی باشد نه نگاه تقدس و عظمت، اصلاً معلوم نیست آن کس که در چشم ما خیلی بزرگ است در خلوتش رابطه‌اش با الله چطور است، اخلاقش با خانواده‌اش و با دیگران چطور است؟

هر انسانی نکات ضعفی دارد همه انسان‌ها نکات ضعف دارند هر کس که باشد و هر چقدر که بزرگ باشد. به این قسمت وقتی که توجه کنیم دیگر در ذهن ما شأن هیچ کس به سمت خدایی نمی‌رود و ما می‌توانیم گرد این کلمه جمع شویم.