دانلود فایل تصویری  دانلود فایل صوتی 

موضوع ۵۸: آیه ۴ سوره مبارکه آل‌عمران.

فرمود: «هُدًى لِّلنَّاسِ»؛ که مصدر است؛ یعنی تماما و سراسر هدایت است و از اسم فاعل «هادٍ» هدایت‌گر استفاده نکرده؛ زیرا مصدر، قوی‌تر از اسم فاعل عمل می‌کند و آن صفت را به اوج می‌رساند؛ یعنی هدایت‌گری کتاب‌های آسمانی را بیش‌تر و قوی‌تر نشان می‌دهد. «فُرقَان» مصدر فَرَقَ است چیزی که بین حق و باطل جدایی می‌اندازد و درست مثل این‌که مسیر «أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ»، «الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ» و «الضَّالِّينَ» را مثل روز مشخص می‌کند.

«إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآَيَاتِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ»

قطعاً کسانی که به آیات الله کفر ورزیدند. برای آنان عذابی شدید است؛ این عذاب شدید شامل همه‌ی کافران می‌شود حالا هر امتی نسبت به کتاب آسمانی خودش عذاب می‌شود و عذاب هم شامل: عذاب جسمی، روحی و روانی می‌شود. «وَاللَّهُ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ» و الله شکست ناپذیر صاحب انتقام است؛ این جمله در اثبات «لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ» آمده است؛ یعنی به این دلیل که الله «عَزِيزٌ» و «ذُو ٱنتِقَامٍ» است، پس کافران را به شدت عذاب می‌دهد. «عَزِيزٌ» از ریشه عَزَّ قوی‌ای که هیچ وقت مغلوب نمی‌شود می‌تواند و قدرتش را دارد که کافران را عذاب بدهد هیچ‌ کس هم نمی‌تواند مانعش شود و «ذُو ٱنتِقَامٍ» معنای انتقام دارد.

در اصل یعنی کار کسی را زیر سوال بردن

کارش را انکار کردن و از کارش راضی نبودن است (به فرموده‌ی فراهیدی در العین و ابن‌فارس در معجم مقاییس‌اللغه)، ولی فرقش با زیر سوال بردن ساده این است که در «ذُو ٱنتِقَامٍ» دنبال تنبیه او هم باشی و فقط به گفتار اکتفا نکنی این‌که الله از کافران انتقام می‌گیرد بیش از ده بار در قرآن تکرار شده است تا کسی بی‌خیال این مسئله نباشد و به همین سادگی آیات الله را انکار نکند.