مقدمه
مقدمه / شماره 1 الی 5
سوره مبارکه فاتحه
آیات 1 الی 7 / شماره 6 الی 46
سوره مبارکه بقره
تفسیر آسان - سوره مبارکه بقره
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 50
آیات 1 الی 9 / شماره 47 الی 73
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 51
آیات 10 الی 15 / شماره 74 الی 104
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 52
آیات 16 الی 22 / شماره 105 الی 151
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 53
آیات 23 الی 29 / شماره 152 الی 194
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 54
آیات 30 الی 37 / شماره 195 الی 237
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 55
آیات 38 الی 45 / شماره 238 الی 270
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 56
آیات 46 الی 52 / شماره 271 الی 307
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 57
آیات 53 الی 61 / شماره 308 الی 337
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 58
آیات 62 الی 69 / شماره 338 الی 367
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 59
آیات 71 الی 77 / شماره 368 الی 393
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 60
آیات 78 الی 83 / شماره 394 الی 425
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 61
آیات 84 الی 91 / شماره 426 الی 449
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 62
آیات 92 الی 100 / شماره 450 الی 481
هنوز پرسشی پرسیده نشده
اولین کسی باشید که سؤال خود را مطرح می کنید! در مرحله بعدی می توانید جزئیات را اضافه کنید.
یک پرسش جدید بپرسید
افزودن پاسخ
﴿إِذْ قَالَتِ امْرَأَةُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ﴾
آن هنگام که زن عمران گفت: پروردگارا! من برای تو نذر کردم آنچه که در شکم دارم آزاد باشد، پس از من بپذیر. قطعا تو خود شنوا و دانایی. (۳۵)
موضوع ۲۱۹: آیه‌ی ۳۵ سوره مبارکه آل‌عمران.
در آیه قبل فرمود:
«ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ» و در آخر آیه دو صفت “سمیع و علیم” از اسماء الحسنی الهی را بیان فرمود و این آیه «إِذْ قَالَتِ امْرَأَةُ عِمْرَانَ» و برمی‌گردد به همان «وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ» یعنی خدا شنید و خداوند کاملا به اوضاع و شرایط زن عمران علم و آگاهی داشت آن زمانی‌که گفت « وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ إِذْ قَالَتِ امْرَأَةُ عِمْرَانَ» البته بنابر یک توجیه اعرابی زن عمران مادر مریم است، مادربزرگ عیسی علیهم‌السلام اسمش هم “حنه بنت فاقوذا” به فرموده ابن کثیر رحمه الله علیه و عمران پدر مریم است و پدربزرگ عیسی علیهم‌السلام از نوادگان پیغمبر یعقوب هم هست عمران، یعقوب فرزند اسحاق و اسحاق هم فرزند ابراهیم پس عمران از ذریه ابراهیم شد.
در آیه قبل
«ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ» توضیح دادیم که این‌ها از نسل و ذریه همدیگرند و این‌جا دیگه واضح می‌شود البته نام پدر پیامبر موسی هم عمران بوده به فرموده‌ی پیغمبر صلی الله علیه و سلم در حدیث صحیح مسلم، ولی بینشان خیلی فاصله است، این دوتا فقط تشابه اسمی هستند ربطی به هم ندارند و گفته شده زن عمران وقتی حامله شد شوهرش عمران از دنیا رفت.
زن عمران گفت: چی گفت؟
گفت: خدایا! پروردگارا! من هر آنچه در شکم دارم برای تو نذر کردم «ما فی بطنی» و در آیه از “مَا” اسم موصول استفاده شده، غالباً اسم موصول ”مَا” برای غیر انسان استفاده می‌شود و اسم موصول “من” برای انسان برای عاقل اما گاه وقتی “ما” برای انسان هم استفاده می‌شود. کی؟ زمانی که آدم نتواند تشخیص بدهد بین انسان و غیر انسان مثلا در یک فاصله دوری ایستاده و نمی‌فهمد که آن یک انسان است یا غیر انسان است، سنگ است، درخت است یا چیز دیگری است، در چنین جایی از “ما” استفاده می‌کنند.
جای دیگر کجا استفاده می‌شود؟
وقتی آدم نتواند بین زن و مرد و دختر و پسر تشخیص بدهد چنین جایی باز هم درست است که از “ما” استفاده شود و زن عمران چون جنینش تشخیص نمی‌داد که دختر است یا پسر به همین خاطر فرمود: «ما فی بطنی» و از “ما” استفاده کرد (به نقل از دُرّالمصون نوشته سمین الحلبی) پس زن عمران آمادگی داشت بچه‌اش چه دختر باشد چه پسر آن را برای خدا نذر کند.
