موضوع ۵۰: اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ

ابتدا اسم الله را ذکر کرد و بعد سه خبر و توصیف در مورد الله بیان فرموده: اول «لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ» دوم «الْحَيُّ» سوم «الْقَيُّوم»ُ ، «لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ»: هیچ معبودی جز او نیست، معبودی که اهلیت معبود بودن را داشته باشد، لیاقتش را داشته باشد، این‌که معبود مردم باشد و مردم پرستش کنند..

واقعا به آن بخورد و از آن طرف برای کسانی که پرستشش می‌کنند هم یک فایده‌ای داشته باشد، بالاخره یک نفعی برساند و یک ضرری از آن‌ها دور کند، مسکینا همچین معبودی به جز الله دیگر هیچ کسی وجود ندارد. «الْحَيُّ»: جاویدان، همیشه باقی در دنیا الحی‌ها، زنده‌های زیادی وجود داشته و دارد. یک دسته حی‌هایی که قدیم‌الایام بودند.

و آخرین نفرهایشان تا همین چند دقیقه قبل مردند..

شناسنامه‌شان نیز همین امروز مهر فوتی خورد، فوت شد. این دسته الحی بودند ولی الآن دیگر فوت شده و صفت الحی بودنشان معیوب شد. خدا همه‌ی مؤمنین را که از این دنیا رفتند مورد رحمتش قرار بدهد، ولی بالاخره این‌ها دیگر الحی نیستند. دسته دوم الآن الحی هستند که خودمان نیز شامل آن‌ها می‌شویم. ان شاالله تا صد سال دیگه زنده باشید.

همراه باایمان و عمل صالح و سلامتی ولی بالاخره تا کی الحی  هستیم؟! دسته سوم الحی‌های آینده که الان الحی نیستند و بعد الحی می‌شوند، زنده می‌شوند و دوباره مرگ، ولی الله زنده است، دائم و همیشگی است و هیچ وقت الحی بودنش معیوب نمی‌شود، این‌که معیوب نمی‌شود همین الف و لام که بر سر الحی آمده و معرفه‌اش کرده..

معنای الحی بودن الله را به کمال می‌رساند.

«الْقَيُّوم»ُ: صیغه مبالغه است از قیام؛ یعنی الله تمام هستی را نگه داشته و آن‌ها را مدیریت می‌کند انسان‌ها و غیر‌انسان‌ها را. انسان همین که نسلش به اینجا رسیده و دارد زندگی می‌کند و امکان ادامه حیات برایش است این نشئت گرفته از صفت القیوم الله است، درختان و حیوانات و همه‌ی موجودات زمین در خشکی و دریا آسمان و تمام هستی را مدیریت می‌کند. پس همه کس و همه‌ چیز به نحوی به الله وابستگی و نیاز دارد و خود الله قائم به ذات است یعنی به هیچکس نیازی ندارد.