﴿قُلْ أَؤُنَبِّئُكُمْ بِخَيْرٍ مِنْ ذَلِكُمْ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَأَزْوَاجٌ مُطَهَّرَةٌ وَرِضْوَانٌ مِنَ اللَّهِ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ﴾

بگو: آیا شما را آگاه بکنم به بهتر از همه آنها؟ برای کسانی که تقوا پیشه کردند، نزد پروردگارشان باغ‌هایی دارند که نهرها از پای آن جاری است همیشه در آن خواهند ماند و همسرانی پاک و همچنین خشنودی از جانب الله و الله به بندگانش بیناست. (۱۵)

موضوع ۹۸: آیه ۱۵ سوره مبارکه آل‌عمران.

«قُل أَؤُنَبِّئُكُم»: بگو آیا شما را آگاه کنم؟ همزه‌ی اول «أَؤُنَبِّئُكُم»، همزه‌ی استفهام است، برای تشویق می‌پرسد آیا به شما خبر بدهم؟ «اوُنَبِّئُکُم» از ریشه “نباء” به معنای خبر است.

ولی در عربی دو کلمه‌ی نباء و خبر وجود دارد که هر کدام تفاوت‌هایی با هم دارند:

در نباء مهم بودن مطلب مطرح است، ولی در خبر همه‌ی مطلب‌ها (مهم وغیر مهم) ذکر می‌شود.

در نباء اطمینان است و دروغی در کار نیست، ولی خبر امکان دارد دروغ یا راست باشد.

در نباء طرف مقابل از حقیقت مسئله اصلاً خبر ندارد و به آن خبر داده می‌شود، ولی در خبر طرف مقابل ممکن است از قضیه خبر داشته باشد؛ این خبر در کتاب الفروق اللغویه ابوهلال عسگری نقل شده است.

«قُلْ أَؤُنَبِّئُكُمْ بِخَيْرٍ مِنْ ذَلِكُمْ»آیا شما را به بهتر از همه‌ی آن‌ها آگاه کنم؟

«خَیر»: افعل تفضیل است؛ یعنی بهتر و ارزشمندتر. «ذَ ٰ⁠لِكُم»: اشاره به همه‌ی چیزهایی که در آیه قبل بیان شد.

«لِلَّذِینَ ٱتَّقَوا»: برای کسانی که تقوا پیشه کردند، از این‌جا آن خبر شروع می‌شود. «ٱتَّقَوا»: از ریشه “وَ قَ یَ” به معنای محافظت کردن است به نقل از العین. کسانی که مواظب هستند نسبت به آن خواستنی‌هایی که در وجود‌شان نهفته است کسانی که محافظت می‌کنند..

مواظب‌اند، برای این افراد پنج‌تا پاداش ذکر کرده شده است: پاداش اول: «عِندَ رَبِّهِم»، نزد پروردگارشان؛ عِندَ ظرف است؛ یعنی محل استقرار آن‌ها در بهشت نزد پروردگار‌شان است. پاداش دوم: «جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ» باغ‌هایی دارند که نهر‌ها از پای آن جاری است. «تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ»: صفت جَنَّاتٌ است.

پاداش سوم: «خَـلِدِینَ فِیهَا» همیشه در آن ماندگار هستند، زمان حال است و به «لِلَّذِینَ» برمی‌گردد، یعنی آن آدم‌ها همیشه در بهشت خواهند بود. پاداش چهارم: «وَأَزاوَ ٰ⁠ج مُّطَهَّرَة» همسرانی پاک دارند؛ یعنی همسرانی که تمام خصوصیات همسر نمونه را دارند و هیچ عیبی برای آن‌ها نیست. پاداش پنجم: «وَرِضوَ ٰ⁠ن مِّنَ ٱللَّهِ» خشنودی الله برای آن‌هاست. «وَٱللَّهُ بَصِیرُ بِاٱلعِبَادِ»: و الله نسبت به بندگانش بیناست.