تلاوت این صفحه:

صفحه‌‌ ۱۳۸

«الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَٰئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ»(‌انعام‌/۸۲)

کسانی که ایمان آوردند و ایمانشان را با شرک نپوشاندند؛ امنیت برای آن‌هاست و آن‌ها راه درست را یافته‌اند.

آری! کسانی که ایمان آوردند، الله را باور کردند و طبق مسیر دستورات او زندگی‌شان را تنظیم کردند «الَّذِينَ آمَنُوا»، و ایمان‌شان را با شرک نپوشاندند‌، چون آیه قبل و همچنان کل این مبحث‌، مبحث‌ شرک است‌‌ و اینجا‌ ظلم‌، اسم دیگرش شرک است و اتفاقاً کوچکترین شرک‌‌، ظلم است‌؛ کوچک‌ترینش‌، آن هم ظلم بزرگ، ظلم عظیم است حالا کسانی که ایمان آوردند و بعد از ایمان هم نیامدند ایمانشان را با ظلم خراب کنند‌، آن را نپوشاندند‌، از بین نبردند، آن‌ها برای‌شان امنیت است و آن‌ها هدایت یافتگان هستند، آن‌ها دارای امنیت هستند چون الله به آن‌ها امنیت می‌دهد، چون آن‌‌ها خواسته‌ی الله را بر آورده کردند و چون آن‌ها به وسیله‌ی همین ایمان‌ با ترس از الله‌ در حق دیگران ظلم و تعدی نکردند پس هم از جانب الله هم از جانب مردم در امنیت هستند‌، این‌ها حق‌شان، امنیت است «أُولَٰئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ» امنیت برای آن‌ها است و آن‌ها راه درست را یافته اند.

«وَتِلْكَ حُجَّتُنَا آتَيْنَاهَا إِبْرَاهِيمَ عَلَىٰ قَوْمِهِ ۚ نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مَنْ نَشَاءُ ۗ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٌ»( ‌انعام‌/۸۳)

و این حجت ما بود که آن را به ابراهیم بر قومش دادیم؛ ما هر کس را بخواهیم درجاتش را بالا می‌بریم بدون شک‌ که پروردگارت بسیار حکیم و دانا است.

و این حجت ما بود که آن را به ابراهیم، بر قومش دادیم  یعنی این استدلال‌ها‌، این منطق‌، این‌طور استدلال آوردن‌، چیزی بود که ما به ابراهیم دادیم که بر قومش استدلال بیاورد، با قومش صحبت کند، مناظره کند، ما درجات هر کس را که بخواهیم بالا می‌بریم به مثل ابراهیم، (مخصوص ابراهیم نیست‌) کسی که در جهت الله تلاش‌گر باشد ما درجات او را بالا می‌بریم هر کس را که بخواهیم بدون شک که پروردگارت بسیار حکیم و بسیار دانا است؛ همین‌ها را تشخیص می‌دهد که چطوری حجت بیان کند و بسیار دانا است که چه افرادی لیاقت دارند تا درجات آن‌ها را تا روز قیامت بالا ببرد هر شخص که در همین مسیر پیامبر ابراهیم برای اثبات توحید و برای نفی شرک تلاش کرد. الله حکیم و علیم است.

«وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ ۚ كُلًّا هَدَيْنَا ۚ وَنُوحًا هَدَيْنَا مِنْ قَبْلُ ۖ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِ دَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ وَأَيُّوبَ وَيُوسُفَ وَمُوسَىٰ وَهَارُونَ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ»(انعام/‌۸۴)

و ما به او اسحاق و یعقوب را بخشیدیم و همه را هدایت دادیم و نوح را از قبل، ما هدایت دادیم و از ذریه‌ی او‌، داوود و سلیمان و ایوب و یوسف و موسی و هارون را هدایت دادیم (‌پدید آوردیم) و این‌چنین ما انسان‌های محسن و نیکو‌کار را پاداش می‌دهیم.

و ما به او اسحاق و یعقوب را بخشیدیم در همان حیاتش با وجود این‌که پیر بود و اتفاقاً هم از قبل خیلی می‌ترسید اینکه هیچ نسلی از او باقی نماند چون اصلاً بچه‌دار نبود‌ ما در همان حیاتش هم اسحاق فرزندش و هم یعقوب‌ نو‌ه‌اش (فرزند اسحاق) به او بخشیدیم یعنی نوه‌ی خودش هم را دید ما این را به او بخشیدیم. «كُلًّا هَدَيْنَا» همه را هدایت دادیم هم اسحاق و هم یعقوب را، همه را هدایت‌شان دادیم نه فقط به او بچه دادیم بلکه بچه‌ای که در مسیر هدایت بود ما به او دادیم و البته نوح را از قبل، ما هدایتش  دادیم؛ از همان ایام اولیه‌ی دنیا، ما نوح را هدایت دادیم؛ و از ذریه‌ی او (حالا آن یا ابراهیم علیه‌ السلام باشد یا نوح علیه‌السلام باشد) از ذریه‌ی آن پدید آوردیم داوود، سلیمان، ایوب، یوسف، موسی و هارون و ما اینچنین به انسان‌های محسن، نیکوکار و  نیکوسرشت پاداش می‌دهیم که تحت نظارت الله‌ بهترین کارها را انجام می‌دهند و حالا این اسامی که نام برده از ذریه‌ی ابراهیم درست است و از ذریه‌ی‌ نوح هم درست است که باشند چون خود ابراهیم هم از ذریه‌ی نوح است، یعنی وقتی به ابراهیم بر بگردد خود‌ به خود به نوح هم بر‌می‌گردد چون کل نسل کر‌ه‌ی زمین، نسل‌شان به نوح بر می‌گردد و ابراهیم از نوح است و این‌ها هم از ابراهیم، نوادگان ابراهیم هستند.

«وَزَكَرِيَّا وَيَحْيَىٰ وَعِيسَىٰ وَإِلْيَاسَ ۖ كُلٌّ مِنَ الصَّالِحِينَ»(انعام/۸۵)

و همچنین زکریا و یحیی و عیسی و الیاس را هدایت دادیم که همه از صالحین هستند.

انسان‌هایی که کارها‌یشان را به درستی انجام می‌دادند، کارهایی که در قبال الله، کارهایی که در قبال بندگان الله، درقبال خانواده، در قبال هر مسئولیتی که دارند به نحو احسن کارها‌ی‌شان را انجام می‌دادند این می‌شود: «كُلٌّ مِنَ الصَّالِحِينَ»  آدم صالح این است و این‌ها را ما از صالحان قرار دادیم.

«وَإِسْمَاعِيلَ وَالْيَسَعَ وَيُونُسَ وَلُوطًا ۚ وَكُلًّا فَضَّلْنَا عَلَى الْعَالَمِينَ»(انعام/‌۸۶)

و اسماعیل و یسع و یونس و لوط را هدایت دادیم و ما همه‌ی آن‌ها را بر تمام عالمیان امتیاز دادیم.

و اسماعیل و یسع و یونس و لوط را هدایت دادیم، همه‌ی این‌ها را هم هدایت دادیم که از نسل نوح و ابراهیم هستند، آن‌ها را هدایت دادیم و ما آن‌ها را بر تمام عالمیان امتیاز دادیم، لطف‌های ویژه‌مان را نصیب این‌ها کردیم «وَكُلًّا فَضَّلْنَا عَلَى الْعَالَمِينَ»

«وَمِنْ آبَائِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ وَإِخْوَانِهِمْ ۖ وَاجْتَبَيْنَاهُمْ وَهَدَيْنَاهُمْ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ»(انعام/‌۸۷)

 و از پداران‌شان و ذریه‌شان و برادران‌شان، انتخابشان کردیم و به صراط مستقیم هدایت‌شان دادیم.

علاوه بر این‌ها که پیامبران خدا بودند پدران‌شان‌،  البته نه همه‌ی آن‌ها. «وَمِنْ آبَائِهِمْ» و از پدران‌شان، مجموعه‌ای از آ‌ن‌ها پدران‌شان‌ و ذریه‌شان؛ بچه‌های‌شان‌، نوادگان‌شان و برادران‌شان. پدر، آن کسی که بالاتر است، فرزند که پایین می‌رود، اخوان که می‌آید هم‌سطح است و ما از این‌ها هم، هدایت‌شان دادیم که حالا دارد، هیجده‌ نفر، را نام می‌برد که با شخص رسول الله‌ صل‌الله علیه وسلم نوزده نفر باشد و وقتی که وارد «آبَائِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ وَإِخْوَانِهِمْ» می‌شویم دیگر به میلیون‌ها نفر می‌رسند، یعنی در این صفحه میلیون‌ها مؤمن را دارد نام می‌برد که ما آن‌ها را انتخابشان کردیم و به صراط مستقیم هدایت‌شان دادیم

«ذَٰلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۚ وَلَوْ أَشْرَكُوا لَحَبِطَ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ»(انعام/۸۸)

اين هدایت الله است که هر کس از بندگانش را بخواهد هدایت می‌دهد و اگر شرک می ورزیدند قطعا تمام کارهایشان هر آنچه که انجام می‌دادند بر باد فنا می‌رفت.

این هدایت الله است که هر کس از بندگانش را بخواهد هدایت‌‌ می‌دهد حالا این همه مجموعه‌ی بزرگ که دارد نام می‌برد و آن‌هایی که نام نمی‌برد‌، الله می‌گوید‌: «ما همه را هدایت دادیم» چون البته این‌ها را (این مجموعه‌ی بزرگ را) دارد بیان می‌کند خب خیلی از مردم (از اول سوره اصلاً) آن‌هایی که انتظار داشتند یک چیزهای عجیب و غریب ببینند تا ایمان بیاورند. می‌گفتند: «چرا ملک نازل نمی‌شود، چرا ملک همراه پیامبر نیست‌ و با نگاه به نشانه‌ها‌ی الله دیگر به الله نمی‌رسیدند و ایمان نمی‌آوردند و آن‌ها، شرط‌ و شروطی برای ایمان داشتند حالا این مجموعه بزرگ‌ را نام می‌برد، دارد مثال می‌زند که ما همین‌ها را هدایت دادیم یعنی آن انتظارات‌، آن حرف‌‌ها، آن خواسته‌ها‌، محلی از اعراض ندارد که آن‌ها را ببینند تا ایمان بیاورند، همه‌ی مجموعه‌ی مردم در طول تاریخ این همه ایمان آوردند و البته آین‌ها هم اگر شرک می‌ورزیدند همین‌ها با وجود علو درجات‌شان اگر شرک می‌ورزیدند!

«وَلَوْ أَشْرَكُوا لَحَبِطَ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ»(انعام/۸۸)

قطعاً اگر شرک می‌ورزیدند تمام کارهای‌شان بر باد فنا می‌رفت هر آنچه که انجام می‌دادند همه نیست‌ و نابود می‌شد

با وجودی که این همه شخصیت‌شان والاست اگر شرک می‌آوردند دیگر به صفر می‌رسیدند (شرک نزد الله) حتی به نسبت‌ انبیاء خودش این‌طور دارد می‌گوید: هر چند که هیچ‌کدام‌ شرک نیاوردند ولی این یک قانون است، میانه‌ی الله با شرک و اعتقادات شرک‌آمیز و خرافاتی، میانه الله با این‌ها بسیار میانه‌ی بدی است که اگر این‌ها هم شرک می‌آوردند همه چیزشان بر باد می‌رفت.

«أُولَٰئِكَ الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ۚ فَإِنْ يَكْفُرْ بِهَا هَٰؤُلَاءِ فَقَدْ وَكَّلْنَا بِهَا قَوْمًا لَيْسُوا بِهَا بِكَافِرِينَ»(انعام/۸۹)

این‌ها کسانی هستند که ما به آن‌ها کتاب و حکم و نبوت دادیم پس اگر به آن کفر بورزند پس قطعاً ما آن را واگذار می‌کنیم به قومی که آن‌ها دیگر کافر نیستند.

این‌ها( پیامبران)  کسانی هستند که ما به آنها کتاب و حکم و نبوت دادیم، کتاب: آموزه‌های آسمانی، حکم‌‌‌: اجرای صحیح و پند‌آموز و حکیمانه‌ی آن پیام‌های آسمانی و نبوت که دیگر خود آن شخص پیامبر باشد. کسی که به او کتاب داده شده یا مسقیم یا غیر مستقیم. حکم و انجامش که همه باید انجام بدهند. نبوت هم کسی که الله آن را به عنوان پیامبری انتخاب می‌کند پس اگر کفر ورزیدند به آن (‌آیات قرآن) این‌ها، یعنی اگر مشرکین به این پیامبران، به این هدایت‌ها، کفر بورزند حالا از زمان خود پیامبر گرفته تا الان‌ الان. و تا قیامت‌، هر مجموعه‌ای از مردم که به این هدایت‌ها کفر بورزند «فَقَدْ وَكَّلْنَا بِهَا قَوْمًا» پس  ما آن را واگذار می‌کنیم به قومی که آن‌ها دیگر کافر نیستند «لَيْسُوا بِهَا بِكَافِرِينَ» یعنی خودشان ضرر می‌کنند، اگر آن‌ها دین الله را نپذیرند اشکال ندارد ما این امتیاز را به کسی دیگر می‌دهیم، کسی که اینجا ضرر می‌کند خودش است.

«أُولَٰئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ ۖ فَبِهُدَاهُمُ اقْتَدِهْ ۗ قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا ۖ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْعَالَمِينَ»(انعام‌/۹۰)

این‌ها کسانی هستند که الله‌، هدایت‌شان داده پس تو به هدایت این‌ها اقتدا کن‌. بگو: «من به خاطر آن از شما مزدی نمی‌خواهم‌ و این جز تذکری برای جهانیان نیست.»

این‌ها کسانی هستند که الله‌، هدایت‌شان داده، تاییدشان کرده پس تو به هدایت این‌ها اقتدا کن‌، دنبال هدایت این‌ها برو، رهرو این‌ها باش. بگو: «من به خاطر آن از شما مزدی نمی‌خواهم‌، دست‌مزدی، حق‌الزحمه‌ای از شما نمی‌خواهم که شما را دارم به سمت هدایت راهنمایی می‌کنم و این جزء تذکری‌، پندی، عبرتی، برای کل جهانیان نیست.» یعنی بعد از اینکه، این مجموعه‌ی بزرگ را بیان کرد، حالا فرمود‌ که: «این‌ها الله هدایت‌شان داده‌ یعنی مورد تأیید الله این‌ها هستند و تو دنباله‌رو این‌ها باش.» چون الگو و شخصیت‌پردازی، یک تأثیر فوق العاده‌ای در زندگی انسان‌ها دارد، یعنی البته شما اگر توجه کنید در هر علمی، علم پزشکی باشد، علم به حساب مکاتب‌ فکری باشد، در علوم انسانی باشد، در هر رشته‌ی تخصصی‌علمی که شما تصور کنید پدران آن علم‌،  وجود دارند که به آن دانشمندان استدلال می‌شوند صحبت آن‌‌ها حجت می‌شود و به عنوان شخصیت‌های برتر آن علم مورد توجه هستند، این شخصیت‌پردازی در مسیر آن علم، رشد آن علم، خیلی تاثیر دارد و کسانی که از آن علم،گ حمایت می‌کنند، می‌آیندپو به صورت تخصصی یاد می‌گیرند این چیز طبیعی است که وجود دارد، منتها خیلی وقت‌ها در آن علوم، امکان دارد که یک انحرافاتی باشد که مورد تایید الله نیست و حالا این شخصیت‌های برتر تاریخ، یعنی شخصیت این افراد که دراین صفحه نام برد، تصور نکنید شخصیت‌شان کم‌تر از شخصیت‌هایی است که در علوم مختلف  از آن‌ها یاد می‌شود (من اسم شخصیت‌ها را نام نمی‌برم) شخصیت‌های مختلف که نام برده می‌شود و بسیار هم به آن‌ها، به عنوان شخصیت‌ها به آنان افتخار می‌شود این انبیاء شخصیت‌شان کم‌تر از آن‌ها نیست و بلکه قابل مقایسه با آن‌ها نیست که الله می‌گوید این شخصیت‌های تاریخ که الگوهای مردمان در کل عالم هستند اینها مورد تأیید الله هستند که الله هدایت‌شان داده پس تو اگر می‌خواهی الگو بگیری در مسیر اخلاق، علوم انسانی، در روابط انسانی، در بحث تفکر، اندیشه، خردورزی، به این‌ها اقتدا کن که این‌ها مورد تایید هستند، این‌ها تو را به سر منزل می رسانند و برای این کار هم هر چقدر زحمت می‌کشم من مزدی نمی‌خواهم و در پایان که می‌گوید این صفحه، این آیات، این قرآن، تفکری برای کل عالم‌ است نه فقط برای عرب‌ها، نه فقط برای مردمی که در زمان نزول قرآن، یا در زمان پیامبر صل‌الله‌علیه‌وسلم (در آن زمان) زندگی می‌کردند بلکه این تذکری است برای کل مردم عالم، در هر قرنی که باشندو در هر جایی از این کره‌ی زمین که باشند مربوط به آن‌ها است و برای هدایت آن‌ها است.