دانلود فایل تصویری   دانلود فایل صوتی 

صفحه ۲۲

«سَیَقُولُ السُّفَهَاءُ مِنَ النَّاسِ مَا وَلَّاهم قِبْلَتِهِمُ الَّتِی کَانُوا عَلَیْهَا قُلْ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ» (بقره/142)

به زودی آدم‌های کم‌خرد از مردم می‌گویند که چه چیزی آن‌ها را از قبله‌ای که بر آن بودند چرخاند؟ بگو مشرق و مغرب مال الله است، الله هرکس را که بخواهد به صراط مستقیم هدایت می‌کند.

«سَیَقُولُ السُّفَهَاءُ مِنَ النَّاسِ مَا وَلَّاهم قِبْلَتِهِمُ الَّتِی کَانُوا عَلَیْهَا» به زودی آدم‌های کم‌خرد از مردم می‌گویند که چه چیزی آن‌ها را از قبله‌ای که بر آن بودند چرخاند؟ (آدم‌های کم سواد و کم فکر بعدا می‌پرسند) «قُلْ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ» بگو مشرق و مغرب مال الله است. «یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ» الله هرکس را که بخواهد به صراط مستقیم هدایت می‌کند و خودش تصمیم می‌گیرد که قبله کدام طرف باشد و چرا ندارد و کسی که این چراها را دارد از نظر عقلانی پایین تر است، سفیح است چون خدا صاحب اختیار است و مورد سوال این جا نیست!

مورد سوال کجاست؟

«وَکَذَلِکَ جَعَلْنَاکُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَکُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَکَذَلِکَ جَعَلْنَاکُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَکُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَیَکُونَ الرَّسُولُ عَلَیْکُمْ شَهِیدًا وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِی کُنْتَ عَلَیْهَا إِلا لِنَعْلَمَ مَنْ یَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ یَنْقَلِبُ عَلَى عَقِبَیْهِ وَإِنْ کَانَتْ لَکَبِیرَةً إِلا عَلَى الَّذِینَ هَدَى اللَّهُ وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُضِیعَ إِیمَانَکُمْ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ» (بقره/143)

و این چنین ما شما را امت فضیلت و میانه قرار دادیم تا بر این مردم گواهانی باشید. و پیغمبر هم بر شما گواه باشد و ما قبله‌ای که قبلا بر آن بودید قرار ندادیم مگر برای این که بدانیم چه کسی از رسول تبعیت می‌کند از کسی که به عقبش بر می‌گردد.

«وَکَذَلِکَ جَعَلْنَاکُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَکُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ» و این چنین ما شما را امت فضیلت و میانه قرار دادیم تا بر این مردم گواهانی باشید. «وَیَکُونَ الرَّسُولُ عَلَیْکُمْ شَهِیدًا» و پیغمبر هم بر شما گواه باشد. «وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِی کُنْتَ عَلَیْهَا إِلا لِنَعْلَمَ مَنْ یَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ یَنْقَلِبُ عَلَى عَقِبَیْهِ وَإِنْ کَانَتْ لَکَبِیرَةً إِلا عَلَى الَّذِینَ هَدَى اللَّهُ وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُضِیعَ إِیمَانَکُمْ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ»

و ما قبله‌ای که قبلا بر آن بودید قرار ندادیم مگر برای این که بدانیم چه کسی از رسول تبعیت می‌کند، از کسی که به عقبش بر می‌گردد و بدون شک آن بزرگ بود (امتحان بزرگی بود) مگر کسی که الله هدایتش داده بود و در ادامه تمام آدم‌ها به وسیله هویتشان امتحان می‌شوند که آیا ایمان شان واقعی است یا بخاطر هویت و داشته هایش بندگی می‌کند و خدا رئوف مهربان است.

کل ماجرا این است که ابتدا مسلمانان مکلف بودند به سمت بیت المقدس نماز بخوانند و بیت المقدس قبله یهودیان بود و عرب‌ها خودشان قبله داشتند و کعبه بود که پیامبر ابراهیم و اسماعیل علیه السلام آن را ساخته بودند و هویت مردم مکه بود و مردم به فضیلت کعبه اعتراف داشتند. الان آن کعبه در شهر خودشان است ولی مسلمانان باید رویشان را به طرف بیت المقدس، قبله یهودیان کنند و دلیل این چرخش قبله این است که بدانیم چه کسی از رسول تبعیت می‌کند و بدون شک آن بزرگ بود (امتحان بزرگی بود) مگر کسی که الله هدایتش داده بود. ما شاید متوجه نشویم آن آزمایش چه قدر بزرگ بوده و باید با تفکر و تدبر عمیق برسیم به بزرگ بودن آن. انسان بزرگترین امتحانی که در طول زندگی از او گرفته می‌شود مبارزه با هویت و وجودش است، آدم اگر از خودش عبور می‌تواند به خدا برسد. شیطان آزمایش شد با چیزی که با هویتش گره خورده بود، بعد یکی آمد و احساس کرد هویت می‌خواهد، و وجود و اعتبارش را بگیرد به همین خاطر حاضر نشد به رسمیت بشناسد پس سجده نکرد، شکست خورد. بعد یهودیان هویتشان به دین‌شان بود، به نصارا بود. آن همه موقعیت و اعتبار و بعد پیغمبر جدید آمد و هویت جدید که می‌خواهند هویتشان را ازشان بگیرند و حاضر نشدند این پیغمبر و دین و امت جدید را به رسمیت بشناسند، به خاطر حفظ هویت و شکست خوردند، دقیقا به مثل همین امتحان مسلمانان همه امتحان شدند، کعبه هویتشان بود، تمام وجودشان بود، قدرت و موقعیت و شهرتشان به کعبه بود « لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ » و الان به آن‌ها گفته می‌شود که پا روی هویت خودتان بگذارید و از داخل شهر مکه کنار کعبه رو به بیت المقدس کنید! این یعنی هویت آدم خرد شود! دقت کنید وقتی می‌گوید امتحان بزرگ این بود مگر بر کسی که الله هدایتش کند، او از خودش گذشته و الله را بر خود مقدم گذاشته است و در ادامه تمام آدم‌ها به وسیله هویتشان امتحان می‌شوند؛ حتما و صد درصد به جایی می‌رسند که باید پا روی وجود و هویتشان بگذارند، مخصوصا کسانی که در جامعه فعالند و کسی پیدا می‌شود که بخواهد هویتشان را از آن‌ها بگیرد و آن جا واقعا مشخص می‌شود که آیا ایمان­شان واقعی است یا بخاطر هویت و داشته­هایش بندگی می‌کند.

«وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِي كُنْتَ عَلَيْهَا إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ يَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ يَنْقَلِبُ عَلَى عَقِبَيْهِ» ما آن قبله‌ای که اول قرار دادیم، قرارش ندادیم مگر اینکه ما بدانیم که چه کسی از رسول تبعیت می­کند از کسی که تبعیت نمیکند و آن امتحانِ بس بزرگی بود الا بر کسی که الله هدایتش داده است. «وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُضِیعَ إِیمَانَکُمْ» و امکان ندارد الله ایمان شما رو ضایع کند، اگر ایمان‌تان واقعی باشد، حتما پیروز می‌شوید. اگر ایمان‌تان مخصوص و ویژه الله باشد ایمان‌تان را ضایع نمیکند، عبادت‌هایی که قبلا انجام دادید همه برایتان حفظ می کند.
«إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ» بدون شک که الله نسبت به مردم بسیار رئوف است. خاطر‌خواه­ آنهاست، مهربان است و مهرورز و روی همین قضیه که اکثریت مسلمانان موفق شدند پا روی هویت‌شان بگذارند و مدت ها به سمت بیت المقدس نماز بخوانند؛ یعنی از خودشان گذشتند و این هست که اول آیه فرمود:«وَکَذَلِکَ جَعَلْنَاکُمْ أُمَّةً وَسَطًا» شما رو امت فضیلت قرار دادیم، امت متعادل و امت درست و مقبول تا شما گواه بر مردم باشید. شاید یهودیان بگویند واقعا امتحان سخت بود خدایا امتحان چون خیلی سخت بود ما نتوانستیم از پس آن بربیاییم و هیچ­کس از همچین امتحانی موفق برنمی‌آید.
میگوید ما شما را، این امت را امت وسط قرار دادیم، تا گواه باشید بر مردم که می­شود پا روی هویت گذاشت پس شما می­توانستید، نخواستید. شما گواه بر سایر مردم باشید و در گام­های بالاتر، در اجرای اوامر بالاتر هم پیامبر بر شما گواه باشد که یک وقتی ممکن است در مقابل امری از اوامر الله بگویید که این خارج از قدرت ما بود ولی رسول بر شما گواه است که آن کار شدنی بود اگر کسی بخواهد از زیر بار آن مسئولیت شانه خالی کند. پس این الگویی برای کل مردم می­شود به عنوان صحابه پیغمبر صلی الله علیه و سلم که از هویتشان که گذشتند.

«قَدْ نَرَى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَاءِ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَحَيْثُ مَا كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ وَإِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ» (بقره/144)

«قَدْ نَرَى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَاءِ» قطعا که ما داریم میبینیم رو آوردن تو به سمت آسمان، ای پیغمبر ما داریم تو را میبینم که مدام چهره­ات به آسمان است. می خواهی قبله چرخ بخورد، به سمت کعبه متحول بشود، این را دوست داری و چهره­ات به آسمان است، منتظری. «فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا» پس ما چهره­ات را به قبله­ای می­چرخانیم که تو از آن راضی می­شوی آن را می­خواهی، ما این کار را برایت می­کنیم. چهره‌ات را به سمت قبله­ای که دوست داری می­کنیم. «فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ» پس تو چهره­ات را به سمت مسجدالحرام بکن.

«وَحَيْثُ مَا كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ»
و شما هر جا که بودید چهره‌تان را به سمت مسجد الحرام بکنید. این نوید و مژده به شما که بعد از آن همه مدت که توانستید از این امتحان با موفقیت خارج بشوید، حالا دیگر قبله تان سمت کعبه تغییر  کرد.
«وَإِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ»
و بدون شک کسانی که کتاب به انها داده شده است، از یهود و نصارا، آنها میدانند، قطعا که میدانند  که آن از جانب پروردگارشان حق است چون قبلا در کتاب خودشان خوانده‌اند، پیغمبر آخر زمان به سمت دو تا قبله نماز می خواند و همین قضیه ک اتفاق افتاد، فورا می فهمند که این حق از جانب پروردگارشان است.
«وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ»
و اصلا الله غافل نیست به کار هایی که انجام میدهند.بعد از آن سرپوش میزارند و کتمان می کنند و حق را نادیده می گیرند، الله از هیچ کدام از کار‌هایشان غافل نیست.

«وَلَئِنْ أَتَيْتَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ بِكُلِّ آيَةٍ مَا تَبِعُوا قِبْلَتَكَ وَمَا أَنْتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْ وَمَا بَعْضُهُمْ بِتَابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّكَ إِذًا لَمِنَ الظَّالِمِينَ» (بقره/145)

«وَلَئِنْ أَتَيْتَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ بِكُلِّ آيَةٍ مَا تَبِعُوا قِبْلَتَكَ» و اگر تو برای کسانی که کتاب به آن­ها داده شده (یهود و نصارا)، اگر تمام نشانه­ها را بیاوری آن­ها از قبله تو تبعیت نمی­کنند، آنها نمی­توانند از هویت­شان بگذرند، تبعیت نمی­کنند.
«وَمَا أَنْتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْ»
و تو هم از قبله آنها تبعیت نمی کنی  تا حالا که بودی به امر الله بوده نه  چون قبله یهودیان و نصاراست و حالا هم که قبله شما کعبه شده، هیچ وقت از قبله آنها تبعیت نمی کنی چون امر الله این  است، رویت را به سمت کعبه بکنی پس تو هم از قبله آنها تبعیت نمی کنی و نباید این کا را انجام بدهی.
«وَمَا بَعْضُهُمْ بِتَابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ»  بعضی از آنها تابع قبله بعضی دیگر نیستند، نه یهودیان قبله نصارا را قبول دارند و نه نصارا قبله یهودیان قبول دارند خودشان هم با یکدیگر مشکل دارند. «وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّكَ إِذًا لَمِنَ الظَّالِمِينَ» و اگر تو تبعیت کنی از خواهش­ها و خواسته‌های آنها بعد از اینکه علم سراغ تو آمد، همه چیز فهمیدی، آگاه شدی، اگر بخواهی به خاطر رضایت آنها از خواسته آنها تبعیت کنی در آن صورت تو از ظالمان خواهی بود.