صفحه۱۵۴

«يَا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ»(اعراف/٣١)

ای بنی آدم! شما زینت خودتان را نزد تمام مسجد‌ها بگیرید. بخورید و بنوشید ولی زیاده روی نکنید. بدون شک که الله اسراف کاران را دوست ندارد.

ای بنی آدم! شما زینت خودتان را نزد تمام مسجد‌ها بگیرید؛ یعنی زینت خودتان را، آرایش و پیراستگی خودتان را به کار ببرید، خودتان را زیبا بکنید هنگامی که به مسجد می‌روید (مکان عبادت) یا می‌خواهید به پیشواز نماز بروید (زمان عبادت) نماز بخوانید هر کجا که باشید‌ شما با آراستگی به سمت نماز بروید (این یک) الله دارد امر می‌کند یعنی زینت را الله دوست دارد و این‌ها را به کار ببندید، موقع نماز، وقتی که در پیشگاه الله می‌ایستید خیلی زیباست! و بخورید ای بنی آدم! فراوان در دنیا نعمت وجود دارد بخورید، بنوشید «وَاشْرَبُوا», ولی زیاده روی نکنید؛ در استفاده‌ی از آن ریخت‌وپاش نکنید، در خوردن و نوشیدن زیاده روی نکنید که خودتان را مریض کنید. بدون شک که الله اسراف‌کاران را دوست ندارد.

«قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَالطَّيِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ ۚ قُلْ هِيَ لِلَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا خَالِصَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ»(اعراف/٣٢)

بگو: «چه کسی حرام کرده زینت الله را که برای بندگانش آفریده و پاکی‌هایی از‌ رزق و روزی که در اختیارشان قرار داده است؟ بگو این‌ها برای کسانی است که ایمان آوردند در این زندگی دنیا که از آن استفاده کنند و مخصوصاً روز قیامت. این‌چنین ما آیات را برای قومی که اهل علم هستند بیان می‌کنیم.

بگو: «چه کسی حرام کرده زینت الله را که برای بندگانش آفریده و پاکی‌هایی از‌ رزق و روزی که در اختیارشان قرار داده است؟ چه کسی حرام کرده و چه کسی حق دارد حرام کند؟» هیچ کس! زینت‌هایی که الله آفریده از زینت‌های ظاهری: لباس، از ماشین خوب، خانه‌ی خوب، دکور خوب، وسایل و ابزار و اساسیه‌ی زندگی، «وَالطَّيِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ» روزی‌ها، پاکی‌ها، آن‌هایی که انسان تناول می‌کند، می‌خورد این چیزهایی که الله آفریده (این دو تا را) چه کسی حق دارد حرام بکند؟ این‌ها را الله برای بندگانش آفریده است. بگو: «قُلْ هِيَ» این‌ها حق کسانی هست که ایمان آوردند‌، در زندگی دنیا که از این‌ها استفاده بکنند؛ پس بخورید، استفاده کنید، هیچ ممنوعیتی وجود ندارد در استفاده از زینت‌هایی که الله آفریده و رزق و روزی‌های پاک و حلالی که الله قرار داده است، استفاده کنید، این‌ها برای کسانی هست که ایمان آوردند در این زندگی دنیا که از آن استفاده کنند و خاصتا‌ً روز قیامت، چون در دنیا کافران هم زینت را استفاده می‌کنند، روزی‌ها را، رزق و روزی‌ها را می‌خورند، نعمت‌ها را می‌خورند،  برای مؤمنان و غیر مؤمنان در دنیا هست، روز قیامت ویژه‌ی مؤمنان الله آفریده است، آن روزی‌هایی در بهشت و زینت‌های بهشتی، دیگر می‌شود روز قیامت خالص برای کسانی که به الله ایمان آوردند. این‌چنین ما آیات را برای قومی که اهل علمند ما بیان می‌کنیم، علم‌شان بالا برود، دانش‌شان بالا برود، دیدگاه‌شان تصحیح بشود که الله چه چیزهایی برای شما آفریده و چه‌قدر به شما اجازه‌ی استفاده از همه‌ی نعمت‌ها را داده تا بفهمید.

«قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالْإِثْمَ وَالْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَأَنْ تُشْرِكُوا بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَأَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ»(اعراف/٣٣)

 بگو: «پروردگار من تنها فواحش را حرام‌ کرده، آن‌چه که ظاهر باشد از آن و آن‌چه که مخفی و پنهان باشد. و گناه، و ستم در حق دیگران، که به غیر حق در حق دیگری ظلم کند. و حرام کرده که شرک بورزید به الله، نسبت به چیزهایی که نسبت به آن هیچ دلیلی  نازل نکرده است، و بر الله بگویید چیزهایی که نمی‌دانید.

بگو: «شما می‌خواهید بفهمید که الله چه‌ را حرام‌ کرده است؟» آن‌ها را که حرام‌ نکرده است؛ کسی اگر حرام بکند، دارد دروغ می‌گوید، فهم کج خودش است، هیچ وقت در دین اسلام آن‌ها حرام ‌نیست. می‌خواهید بفهمید الله چه حرام ‌کرده است؟ پس به آن‌ها بگو: «تنها، پروردگار من فواحش را (کارهای زشت، حرف‌های زشت) حرام‌ کرده، آن‌چه که ظاهر باشد از آن و آن‌چه که مخفی و پنهان باشد «وَمَابَطَنَ»، دیگران با خبر بشوند از آن حرف‌ها و کارهای زشت، از زنا، از چیز‌های دیگر، روابط نامشروع و آن کسی که به صورت پنهانی با کسی ارتباط دارد یا در مخیّله‌‌ی خودش، در تفکر خودش، مسائل جنسی، شهوانی را مرور بکند، هیچ کس خبر ندارد، پنهانی دارد در ذهن و قلبش انجام می‌دهد؛ بگو الله این‌ها را و هر نوع کار زشت دیگری را حرام‌ کرده است و الله حرام کرده است: «الْإِثْمَ» گناه، سایر گناهان که غیر از مسائل شهوانی هست، «الْفَوَاحِشَ» مسائل شهوانی و بی حیایی‌، «الْإِثْمَ» سایر گناهان و الله حرام ‌کرده است «الْبَغْيَ» یعنی ستم در حق دیگران که به غیر حق در حق دیگری ظلم کند، الله این‌ها را حرام کرده است. و حرام کرده که به الله شرک بورزید به چیزهای دیگر اعتقاد پیدا کنید که می‌توانند در این عالم مؤثر باشند شرک بورزید، الله این را حرام کرده نسبت به چیزهایی که نسبت به آن هیچ دلیلی نازل نکرده است «مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا» هیچ قدرتی، هیچ دلیلی پشتش نیست که این‌ها در این عالم هستی کاره‌ای هستند تأثیری دارند و باز حرام کرده الله که بر الله بگویید چیزهایی که نمی‌دانید؛ از روی جهالت، نادانی چیزی را به الله نسبت بدهید، الله این‌ها را حرام کرده است که باز این‌ها متأسفانه هم فراوان در دنیا اتفاق می‌افتد چیزهایی به الله، به دین الله، چیزهایی نسبت داده می‌شود، چیزهایی اضافی، حرام‌های اضافی، حرام کردن حلال‌ها و این‌ها که الله این‌ها را حرام کرده چیزی بر الله گفته بشود‌. دارد جهان بینی می‌دهد، دارد دین را به بندگان می‌شناساند، که این دین چیست؟ این قرآن چیست؟ برای چه دین برای انسان‌ها آمده است؟

«وَلِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ ۖ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً ۖ وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ»(اعراف/٣٤)     

و برای هر امتی اجلی هست. وقتی که زمان‌شان رسید، آن موقع، نه یک لحظه به تاخیر و نه به تقدیم می‌افتند.

و برای هر امتی اجلی هست. به شکل آحاد مردم، نفر به نفر، تمام امت‌ها مدت زمانی دارند و هم‌چنین ملت‌ها، یک تاریخ،  یک قوم که بر سر یک ‌حکومتی هستند و در جایی دارند زندگی می‌کنند؛ یک ملت، یک قوم، یک قدرت، یک حکومت، همه‌ی آن‌ها زمان دارند، وقتی که زمان‌شان رسید، زمان رفتن‌شان رسید، پایان یافت، آن موقع «لَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً» یعنی یک لحظه هم نه به تأخیر و نه به تقدیم می‌افتند؛ یعنی نه جلوتر و نه هم عقب‌تر از بین می‌روند! تمام امت‌ها، تا حالا هم خیلی امت‌ها آمدند این‌جا قدرت نمایی کردند و بعد از این دنیا برچیده شدند، اجل‌شان فرا رسید و کل آن قوم نابود شدند و رفتند و قوم دیگر آمد، حکومت دیگر آمد؛ این یک قانون است.

«يَا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي ۙ فَمَنِ اتَّقَىٰ وَأَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ»(اعراف/٣٥)

ای بنی آدم! هر زمان که سراغ شما پیغمبرانی از خودتان آمد که آیات من را برای شما به قصه می‌کشیدند، هر کس راه تقوا رفت، و راه اصلاح و درست‌کاری را در پیش گرفته است. نه ترسی بر آن‌ها هست و نه هم از چیزی استرس و ناراحتی داشته باشند.

ای بنی آدم (این چهارمین بار است که دارد تو این دو صفحه بیان می‌کند ای بنی آدم! دارد نتیجه گیری می‌کند از اول سوره، از آن داستان آدم و حوا و ابلیس و دارد خط می‌دهد، جهت می‌دهد، جهت‌های بسیار سرنوشت ساز، دارد بیان می‌کند دانه، دانه) ای بنی آدم! هر زمان «إِمَّا» هر زمان که سراغ شما پیغمبرانی از خودتان آمد (از میان همین آدمیان پیغمبر مبعوث می‌شوند) هر زمانی که پیغمبرانی آمدند سراغ‌تان که «يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي» آیات من را برای شما قصه می‌کشیدند، آیات من را برای شما بیان می‌کردند؛ حالا «فَمَنِ اتَّقَىٰ» هر کس راه تقوا رفت، دغدغه‌ی اجرای دستورات الله را داشت، و به صحبت پیغمبران گوش داد و فرمان الله را اجرا کرد «فَمَنِ اتَّقَىٰ»، «وَأَصْلَحَ» و راه اصلاح و درست‌کاری را در پیش گرفت؛ این ملت «فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ» نه ترسی بر آن‌ها هست و نه هم از چیزی استرس و ناراحتی داشته باشند، زندگی‌شان پر از آرامش است، دنیای‌شان آخرت‌شان است. اما؛

«وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ»(اعراف/٣٦)

اما کسانی که آیات ما را تکذیب کردند و تکبر ورزید، این‌ها اهل آتش هستند، آن‌ها در آن آتش برای همیشه جاودانند.

اما کسانی که تکذیب کردند آن پیغمبرانی که آمدند، آن‌ همه پیغمبر و آخرینش محمد رسول الله صل الله علیه و سلم کسی که آیات ما را تکذیب کرد و خودش را بالاتر از آن تصور کرد، تکبر ورزید، احساس نکرد که به این‌ها اصلاً نیاز دارد؛ این‌ها اهل آتشند، آن‌ها در آن آتش برای همیشه جاودانند. این یک قانون است.

«فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ ۚ أُولَٰئِكَ يَنَالُهُمْ نَصِيبُهُمْ مِنَ الْكِتَابِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا يَتَوَفَّوْنَهُمْ قَالُوا أَيْنَ مَا كُنْتُمْ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ۖ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا وَشَهِدُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُوا كَافِرِينَ»(اعراف/٣٧)

پس چه کسی ظالم‌تر، از کسی که بر الله دروغ ببندد. یا آیات الله را تکذیب کرد. این‌ها نصیب‌شان از کتاب به‌ آن‌ها می‌رسد. تا زمانی که فرستادگان ما سراغ آن‌ها می‌آیند که آن‌ها را وفات بدهند، به آن‌ها می‌گویند: کجا هستند؟ آن‌هایی که به غیر از الله پرستش‌شان می‌کردید می‌گویند: آن‌ها از ما گم شدند، همان لحظه بر خودشان شهادت می‌دهند علیه خودشان که آن‌ها کافر بودند.

پس چه کسی ظالم‌تر، ستمکارتر از کسی که بر الله دروغ ببندد (یک) که فراوان هستند کسانی که خودشان را جا می‌زنند و به جای الله حرف می‌زنند، دروغ‌هایی به الله نسبت می‌دهند، چه کسی از این آدم ظالم‌تر! «أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ» یا آیات الله به شخص رسید و آن آیات الله را تکذیب کرد، ردش کرد، قبول نکرد از این دو تا آدم چه کسی ظالم‌تر! ولی «أُولَٰئِكَ يَنَالُهُمْ نَصِيبُهُمْ مِنَ الْكِتَابِ» این‌ها نصیب‌شان از کتاب به‌ آن‌ها می‌رسد؛ یعنی هر آن‌چه که مقدرشان هست، رزق و روزی‌شان هست،  عمرشان هست، در این دنیا حق‌شان هست، به آن‌ها می‌رسد چون آیات الله را تکذیب کردند در جا، در ثانیه، نیست و نابود نمی‌شوند در این دنیا از حق‌شان و حقوق‌شان استفاده خواهند کرد پس «نَصِيبُهُمْ مِنَ الْكِتَابِ» چیزی که مقدرشان شده، روزی‌شان هست، این‌ها به آن‌ها می‌رسد، در این دنیا استفاده می‌کنند، کیف‌شان را می‌برند، تا کی؟ «حَتَّىٰ» همین‌جور زندگی‌شان را ادامه می‌دهند تا زمانی که فرستادگان ما سراغ آن‌ها می‌آیند «جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا» آن‌ فرستاده‌ها آمدند. تا آن زمان می‌خواهند چکار بکنند؟ «يَتَوَفَّوْنَهُمْ» می‌خواهند آن‌ها را وفات بدهند، یعنی زندگی‌شان را کردند، لذت‌شان را بردند، حالا فرستاده‌های ما سر وقت‌شان آمدند «جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا» که چه‌کار‌شان بکنند؟ «يَتَوَفَّوْنَهُمْ» آن‌ها را وفات بدهند، روح‌شان را بگیرند در آن لحظه که می‌خواهند روح‌شان را بگیرند، «قَالُوا» به آن‌ها می‌گویند: «أَيْنَ مَا كُنْتُمْ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ» کجا هستند آن‌هایی که به غیر از الله پرستش‌شان می‌کردید؟ اسم کسانی دیگر را صدا می‌زدید، به کسانی دیگر اعتقاد داشتید، رهرو کسانی دیگر، اندیشه‌ی کسانی دیگر بودید، راه آن‌ها را می‌رفتید، آن‌ها کجا هستند؟» «قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا» می‌گویند: «آن‌ها از ما گم شدند، نیستند، آن‌ها اصلاً نمی‌توانند برای ما کاری بکنند «ضَلُّوا عَنَّا»، «وَشَهِدُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ» و همان لحظه بر خودشان شهادت می‌دهند علیه خودشان که آن‌ها کافر بودند، فکر می‌کردند که راه درست می‌روند، مسلمانند،  ایمان دارند، آن موقع، لحظه‌ی مردن، علیه خودشان گواهی می‌دهند که کافرانه زندگی کردند و قبلاً در دنیا کافر بودند، بعد چه اتفاقی می‌افتد، بعد از مرگ هم‌چنان این صحبت، این گفت‌وگو ادامه دارد (که ان‌شاءالله صفحه‌ی بعد می‌خوانیم. صفحه‌‌ی آسان، کلمات سختش کم است؛ منتها، مسائل اساسی راهنمای زندگی هست، در این دنیا چشم ‌آدم را باز می‌کند، راه آدم را روشن می‌کند، این آیات قشنگ راه درست زندگی را جلو پای آدم دارد می‌گذارد، با یک گفتمان بسیار صمیمانه؛ یا بنی آدم! یا بنی آدم! این‌جور کنید، آن حرام نیست، زینت استفاده کنید، بخورید، راحت باشید، کیست که حرام کرده است؟ یک گفتمان بسیار صمیمی الله با بندگانش ایجاد کرده است و دارد بندگان خود را متوجه می‌کند که کلاه سرشان نرود، شیاطین و ابلیس آن‌ها را بدبخت و بیچاره نکنند. با فهم و شعور و ادراک انسان‌ها دارد صحبت می‌کند، این صفحات بسیار جالب و جداب است.)