صفحه ۱۲۱

«أَعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ»

پناه می‌برم به الله از شر شیطان رانده شده

«قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعُوا أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِنْ قَبْلُ وَأَضَلُّوا كَثِيرًا وَضَلُّوا عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ»(مائده/٧٧)

بگو: «ای اهل کتاب! شما در دین‌تان به ناحق اغراق نکنید و از هوای قومی که قبلاً گمراه شدند و بسیاری را گمراه کردند و از راه درست منحرف شدند پیروی نکنید.»

دارد صحبت می‌کند نسبت به اهل کتاب که شما در دین‌تان اغراق نکنید؛ اغراق تعصب می‌آورد و تعصب، لجاجت می‌آورد و اصلاً سبب کفر یهود و نصارا، همان آموزه‌هایی هست که از قدیم به دست‌شان رسیده، در اثر عالمان قدیمی‌شان که در دین اغراق می‌کردند و حالا می‌فرماید که: «شما اغراق نکنید، زیاده روی نکنید، غلو نکنید.» و غلو آن‌ها این بود که قبلاً هم خودشان گمراه شدند و هم دیگران را از راه درست منحرف کردند حالا شما می‌خواهید از این عالمان قدیمی‌تان پیروی کنید؟ پس شما این کار را انجام ندهید.

«لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَىٰ لِسَانِ دَاوُودَ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ۚ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوْا وَكَانُوا يَعْتَدُونٌ»(مائده/٧٨) 

کسانی که کافر شدند از بنی اسرائیل، بر زبان داوود وعیسی بن مریم نفرین شدند آن به این خاطر بود که آن‌ها نافرمانی می‌کردند و ستم می‌نمودند.

«وَكَانُوا يَعْتَدُونٌ» فعل مضارع است که قبل از آن «كَانُوا» آمده یعنی به مدت طولانی، از دیر زمانی ستم و تعدی می‌کردند حالا آن کافران بنی اسرئیل، می‌فرماید: همان عالمان قدیمی که غلو می‌کردند گمراه شدند، گمراه می‌کردند، آن عالمان برای پیغمبران مچ‌شان باز شده بود که آن‌ها بر راه درست نیستند؛ شمائید که آن‌ها را اصلاً مقدس می‌دانید، آن‌ها را بی خطا می‌دانید و دنباله رو آن‌ها هستید ولی پیغمبران خدا به مثل داوود و عیسی بن مریم همان عالمان قدیمی که شما الان از آن‌ها تبعیت می‌کنید، آن زمان پیغمبران نفرین‌شان کردند. چرا؟ «ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوْا» چون آن‌ها نافرمانی می‌کردند، احکام خدا را زیر پا می‌گذاشتند. «وَكَانُوا يَعْتَدُونٌ» و تعدی می‌کردند، ستم می‌کردند. «عَصَوْا» نافرمانی‌هایی که شخص به نسبت احکام الله انجام می‌دهد و «يَعْتَدُونٌ» وقتی که در حق دیگران ستم می‌کند (حالا به نسبت انبیاء خدا یا دیگران)

«كَانُوا لَا يَتَنَاهَوْنَ عَنْ مُنْكَرٍ فَعَلُوهُ ۚ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ» (مائده/٧٩)

آن‌ها از منکری که انجامش می‌دادند همدیگر را نهی نمی‌کردند و چه بد کاری انجام می‌دادند.

آن‌ها از منکری که انجامش می‌دادند همدیگر را نهی نمی‌کردند؛ همان عالمان قدیمی، عالمان یهود و نصارا همدیگر را نهی نمی‌کردند، می‌دیدند ولی احساس مسئولیت نداشتند، همدیگر را از منکر نهی نمی‌کردند، چه بد کاری انجام می‌دادند چون وقتی منکر از جامعه نهی نشد کم‌کم همه عادی می‌شوند و اقلیتی که دارند منکر را انجام می‌دهند تبدیل به اکثریت می‌شوند و به خاطر این کارشان مورد لعنت قرار گرفتند یعنی هر کس از منکر نهی نکند، ببیند و می‌تواند و نهی نکند، به قول معروف کاری به کار کسی نداشته باشد از منظر پیغمبران و از منظر قرآنآن شخص ملعون است و چه بد کاری انجام می‌دادند؛ آن‌ها که کاری انجام نمی‌دادند، فقط نهی نمی‌کردند، همین نهی نکردن، فرموده که: «کار بدی انجام می‌دادند.» پس خود ترک کردن یک نوع کار است‌ آن ترکی که وظیفه‌ی انسان است.

«تَرَىٰ كَثِيرًا مِنْهُمْ يَتَوَلَّوْنَ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ لَبِئْسَ مَا قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنْفُسُهُمْ أَنْ سَخِطَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَفِي الْعَذَابِ هُمْ خَالِدُونَ»(مائده/٨٠)

تو بسیاری از آن‌ها را می‌بینی که کسانی که کافرند را به ولایت می‌گیرند و قطعاً خیلی چیز بدی خودشان از پیش برای خودشان فرستادند ، که الله بر آن‌ها خشم بگیرد و در عذاب هم ماندگار باشند.

تو می‌بینی بسیاری از آن‌ها که کسانی که کافر هستند را به ولایت می‌گیرند، به دوستی و حمایت می‌گیرند یعنی الان تو «تَرَىٰ»: تو الان می‌بینی؟ بعد از این همه نسل از زمان پیامیر داوود و زمان پیامبر عیسی تا حالا، الان تو می‌بینی همین نسل که تربیت شده‌ی آن عالمان منحرف بودند، الان تو می‌بینی این نسل از اهل کتاب (یهود و نصارا) که آن کسانی را که کافرند را به دوستی می‌گیرند یعنی نتیجه‌ی پیروی از آن عالمان این شده چون ما داریم یا خدا، پیغمبران، کتاب‌های خدا، و جبهه‌ای که مخالف خدا است، مخالف پیغمبران خدا است (که کافران باشند) مخالف کتاب‌های خدا، حالا تو می‌بینی که این‌ها، این عالمان یهودی و نصرانی به جای حمایت از خدا، می‌آیند از کافران، علیه خدا حمایت می‌کنند حالا تو این را می‌بینی و بسیاری از آن‌ها هم این طوری هستند: «تَرَىٰ كَثِيرًا مِنْهُمْ يَتَوَلَّوْنَ الَّذِينَ كَفَرُوا»، «لَبِئْسَ مَا قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنْفُسُهُمْ أَنْ سَخِطَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَفِي الْعَذَابِ هُمْ خَالِدُونَ» و قطعاً خیلی چیز بدی خودشان از پیش برای خودشان فرستادند که الله بر آن‌ها خشم بگیرد و در عذاب هم ماندگار باشند. نتیجه‌ی دسترنج‌ آن‌ها این شد، که کافران را به دوستی گرفتند این را برای خودشان، برای جهان آخرت از پیش فرستادند؛ نتیجه‌ی آن خشم خدا و ماندگاری دائمی در عذاب خدا در اثر این کارشان نصیب‌شان شد. این‌هایی (این آیات) که می‌خوانیم یک سوال، خیلی خوب است که جلو این آیات بگذاریم که آیا ما مسلمانان هم امکان  دارد همین کارها را مرتکب شویم؟ این سوال خیلی مهم است. آن غلو، آن پیروی از عالمان قدیمی که راه انحرافی رفتند؛ غلو در دین، غلو در شخصیت‌ها، مقدس کردن شخصیت‌ها و بعد منکر دیدن و نهی از منکر نکردن و همگی، یکپارچه، مثل هم مرتکب گناه شدن و با همدیگر ساختن، عادی شدن آیا امکان دارد، آن چیزی که در امت‌های گذشته اتفاق افتاد و الان دارد ادامه پیدا می‌کند آیا امکان دارد ما هم این‌طوری باشیم؟ خب، این دیگر جواب با خودمان است.

«وَلَوْ كَانُوا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالنَّبِيِّ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مَا اتَّخَذُوهُمْ أَوْلِيَاءَ وَلَٰكِنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ فَاسِقُونَ»(مائده/٨١)

و اگر آن‌ها ایمان به الله و پیغمبر و آنچه که به سوی این پیغمبر نازل شده می‌آوردند (اگر به این‌ها ایمان داشتند) هرگز آن‌ها را (کافران را) به ولایت نمی‌گرفتند ولی اکثریت آن‌ها فاسق هستند (بی‌دین هستند)

 اگر تعصب نداشتند، اگر آن تقدس را به شخصیت‌های خود نداشتند، غلو نداشتند، ایمان داشتند، یک ایمان صادقانه، آن موقع هیچ وقت نمی‌رفتند کافران را به خاطر منافع‌شان به دوستی بگیرند.

«لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا ۖ وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ»(مائده/٨٢)

قطعاً تو سرسخت‌ترین مردم را می‌یابی از نظر عداوت و خصومت به نسبت کسانی که ایمان آوردند؛ یهودیان وکسانی که مشرک شدند. و تو می‌یابی که نزدیکترین‌ آن‌ها از نظر محبت به کسانی که ایمان آوردند آن کسانی که گفتند ما نصارا هستیم، آن به این دلیل است که از آن‌ها کشیش‌ها و راهبان هستند که آن‌ها تکبر ندارند.

«لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا» قطعاً تو سرسخت‌ترین مردم را از نظر عداوت، خصومت، عقده و کینه می‌یابی به نسبت کسانی که ایمان آوردند (مسلمان‌ها)، می‌یابی؛ یهودیان، و کسانی که مشرک شدند یعنی غیر از  ادیان آسمانی یعنی بت‌پرستان، یا دگرپرستان، چندگانه پرستان «وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا»، این‌ها از همه‌ی مردم دنیا خصومت‌شان نسبت به مؤمنان بیشتر است.«وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ» (من همین جا توضیح بدهم، سبک تلاوت من مشرف بر معنا است و اینکه تلاوت و تجوید و این‌ها را دیگر لطفاً از قرائت من الگو برداری نکنید. یعنی درس ما الان درس ترجمه است و درس ترجمه اولویت اولش ترجمه است. ما انواع تلاوت‌ها داریم؛ یا کار کردن روی قرآن داریم، یکی حفظ کار می‌کند، یکی تجوید، یکی تفسیر، یکی ترجمه است. الان ما فقط داریم ترجمه کار می‌کنیم‌ یعنی چیزی که ما دنبال آن‌هستیم ترجمه است لذا تجوید و تلاوت صحیح خوانی و این‌ها شما در کلاس های دیگر جست‌و‌جو کنید و قرائت بنده را به عنوان الگو قرار ندهید. این را عرض کردم چون امکان دارد سؤال پیش بیاید چرا این‌جا من وقف کردم؟ چرا من به این سبک خواندم؟ این‌ها مشرف بر معنا است. دقت فرمودید که دیگر برای‌تان سوال پیش نیاید، حتی چگونگی خواندن و تجوید و این‌ها متخصصین تجوید، ما از آن‌ها بگیریم حتی تلفظ حروف و این مسائل) پس شدید‌ترین و سرسخت‌ترین آن‌ها یهودیان و چند گانه پرستان شدند. «وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ» و تو می‌یابی که نزدیک‌ترین‌ آن‌ها از نظر محبت به کسانی که ایمان آوردند، آن کسانی هستند که گفتند: «ما نصارا هستیم» (یعنی نصارا، مسیحیان) آن‌ها به نسبت مؤمنان از همه دل نزدیک‌تر هستند، مودت و محبت آن‌ها بیشتر است. چرا؟ دلیل دارد: «ذَٰلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ» آن به این دلیل است که از آن‌ها هستند قسیس‌ها (یعنی کشیش‌ها) و راهبان («قِسِّيس»یعنی: عالمان مسیحی، معلمان و داعیان مسیحی. «رُهْبَان»: عابدان و عزلت نشینان که می‌نشینند، خودشان را برای عبادت الله حبس می‌کنند که می‌شود: راهب، رهبان، عابد) زیرا که تو از بین آن‌ها این کشیش‌ها و راهبان می‌بینی که بین آن‌ها هستند. «وَأَنَّهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ» و آن‌ها تکبر ندارند، فخر فروشی ندارند و اصل دین مسیحیت همین است که هیچ کس را آزار نرسانند و جاهایی که حالا راهبان یا کشیش‌ها یا پاپ‌ها می‌آیند جنگ راه می‌اندازند این خلاف کتاب مقدس است و زمانی است که به سیاست ناپاک آغشته می‌شوند و الا در اصل دین مسیحیت مهربانی است و ریختن خون هیچ انسان بی‌گناهی در کتاب انجیل جایز دانسته نشده است‌.