﴿أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ﴾ پناه می‌برم به الله از شر شیطان رانده شده.

موضوع ۴: توجه به دو کلمه «أَعُوذ» و «الرَّجِيمِ» دو کلمه را در این آیه مورد توجه قرار می‌دهیم:

۱- الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ

۲- اَعُوذُ «الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ» ما را به یاد تاریخ‌مان می‌اندازد.

تاریخ پیدایش‌مان، آن زمانی که خدا عزوجل اراده کرد بنی‌آدم را  روی کره‌ی زمین بیاورد. وقتی پدرشان آدم را آفرید به ملائکه دستور داد بر او سجده کنند، طبعاً این دستور شامل  ابلیس هم می‌شد. ابلیس سجده نکرد، خودش را برتر از این دید که بر آدمی که از گِل آفریده شده سجده کند و به همین خاطر خدا عزوجل او را از درگاهش، رحمتش و موقعیتی که داشت اخراج کرد.

و به همین‌خاطر شیطان لج کرد و گفت:

«من انتقامم را از خودش و فرزندانش می‌گیرم.» و از آن روز دشمنی‌اش با بنی‌آدم شروع شد و «الرَّجِيمِ» حکایت از آن حالت دارد که از همه چیز رانده شده و همه موقعیت‌ها از او گرفته شد و ما الان به الله پناه می‌بریم از خطر شیطانی که رانده شده و عقده‌ای، کینه‌ای و خیلی از ما عصبانی است، چون به خاطر ما همه چیز را از دست داده است.

حالا ما چگونه می‌توانیم از این دشمن کینه‌ای نجات پیدا کنیم؟؟

با پناه بردن به الله ۲. اَعُوذُ: از ریشه‌ی عَوَذَ: پناه بردن؛ یعنی از مسیری که داریم می‌رویم، تغییر مسیر دهیم، برگردیم به سوی یک مسیر دیگر. در عربی خیلی از کلمات وقتی که دو حرف اول‌شان مثل هم باشد در معنا تقریبا نزدیک هم هستند؛ مثلا:

عَوَجَ: کجی و انحراف، عَوَدَ: بازگشت. عَوَضَ: تبدیل شدن از یک چیز به چیز دیگر.

همه ی این ها معنای تقریبا یکسانی دارند: عَوَذَ؛ از راهی که می‌رود، بر‌می‌گردد.  عَوَذَ؛ دارد می‌رود (به سمت شیطان)، ولی راه را کج می‌کند و برمی‌گردد (به سمت الله). أَعُوذُ بِاللَّهِ ؛ به طرف الله برمی‌گردد؛ از راهی که داشت می‌رفت (راه شیطان) تغییر مسیر می‌دهد، به سمت الله که مسیر اصلی است.