موضوع ۳۷٠: خدایا ما رو از خودخواهی نجات بده!

همه آیات قرآن از نظر سختی و آسانی مثل هم نیستند! بعضی آیات کلمات و عبارات یک مقدار سخت و پیچیده است و فهم آن نیاز به تلاش بیشتری دارد و در بعضی آیات کلمات و عبارات خیلی راحت و آسان است به مثل این آیات. غالباً آیاتی که در آن هیچ‌گونه پیچیدگی نیست و سختی در این نیست، یک رفتار مهمی در آن است، حالا یا اخلاقی یا رفتاری یا اعتقادی. که شخص به راحتی بتواند آن نکته‌ای که در آن نهفته است را بفهمد تا آن را انجام دهد.

مثلا این آیاتی که داریم می‌خوانیم کلماتش و آیاتش واقعا آسان است و بارها همین آیات در قرآن تکرار شده است:

«يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَأَنْتُمْ تَشْهَدُونَ» «يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُون»

این آیات یک سری مسائلی در خود دارد که آن مسائل می‌خواهد ما را متوجه یک اخلاق مهم کند، چون یکسری خصوصیات است که منحصر به یهود نیست.

اگر آدم آن خصوصیات را داشته باشد به مثل همین یهودیان عمل می‌کند یا به مثل ابلیس که در مقابل آدم و حوا، چرا آن کارها را انجام داد؟ چون همین خصوصیت در ابلیس بود. کدام ویژگی؟ کدام خصوصیت؟ خصوصیت حسادت و خودبینی. هر جا آدم احساس کند که با آمدن یکی خودش کمرنگ می‌شود شروع به نیش زدن و اذیت کردن می‌کند تا طرف را از پا در بیاورد. نقشه، نیرنگ، طلسم، شکایت، غیبت، تهمت، تهدید و هر کار دیگری که فکر کنید.

آن شخص هم مهم نیست که چقدر دارای شخصیت و علم و مدرک باشد و  چقدر ادعای دین و دیانت داشته باشد، همه این کارها ممکن است از او صادر شود. پس هیچ کدام‌مان خودش را از این کارهایی که یهودیان انجام می‌دادند در امان نبیند.

چون ممکن است ما هم به همان کارها و همان مشکلات مبتلا شویم. نه من و نه شما و نه هیچ کس دیگر، خودش را در امان نبیند. فکر نکنیم اهل کتاب آدم‌هایی بودند که ذات‌شان خراب بود و  آنها جور دیگری اصلا آفریده شدند. نه، آنها نیز مثل خودمان هستند آدم‌هایی از جنس خودمان.

فکر نکنیم که آنها اصطلاح نفسشان برایشان مهم نبوده، خدا برایشان مهم نبود. نه، همه اینها برایشان مهم بوده خدا برایشان مهم بوده، ولی گاهی از دست دادن موقعیت و منفعت فعلی برای انسان آدم سخت است منافعی که برای آن سال‌ها سختی کشیده و زحمت کشیده است، این دل خیلی زور می‌زند که چیزهایی را که دوست دارد حفظ کند و حاضر است به خاطر آنها با هر کسی بجنگد، فقط زمانی که آدم ایمانش خیلی قوی باشد و فوق العاده الله برایش مهم باشد، آن موقع حاضر می‌شود که برای دل خود نجنگد‌.

شما ممکن است دیده باشید دو تا عالم، دو تا متخصص، دو همکار، دو کارمند، دو فامیل، دو پزشک، دو مهندس و خیلی افراد هم صنف دیگر بیایند همدیگر را تخریب کنند. و بین‌شان اختلاف افتاده است وقتی که این یکی تعریف آن یکی را می‌شنود و موفقیت آن را می‌بیند و یا کسی از آن تعریف می‌کند حالش گرفته می‌شود و حالش بد می‌شود و عصبی می‌شود فقط می‌خواهد که طرفش را به زمین بزند و شروع می‌کند به تخریب، به مقابله، به انتقام این همان اخلاق بدی هست که در ابلیس بود و ابلیس به آن روزگار رسید، ولی در آدم و حوا نبود، راحت معذرت خواهی کرد و برگشت.

در اهل کتاب بود و الان هم در خیلی از ماها وجود دارد که باید مواظبش باشیم. مثلاً ببینیم

1. آیا کسی در زندگی‌مان است که اگر موفقیت آن را دیدیم حالمان گرفته می‌شود؟
2. و اگر کسی از آنها جلوی ما تعریف کرد حالمان بد می‌شود؟
3. اگر محاسنی از آن شخص دیدیم و شنیدیم انکار می‌کنید، یا جور دیگر تفسیر می‌کنیم، و یا نکات منفی و مثبت را باهم قاطی می‌کنیم تا کسی نفهمد و به نقاط قوت شخص پی نبرد؟
4. تا آثار مثبت آن را از ذهن بقیه خنثی کنیم، این کارها را آیا انجام می‌دهیم یا نه؟

بعد در ذهن‌مان توجیه هم درست می‌کنیم تا به خود حق بدهیم تا این کار که در قبال آن انجام می‌دهیم ما حق داریم که این کار را انجام می‌دهیم و آن حقش است که این کار را انجام بدهیم اگر این نشانه‌ها در ما است متوجه باشیم که داریم در مسیری می‌رویم که ابلیس و یهود در آن مسیر رفتند و بدبخت شدند، ما باید خیلی زود مواظب باشیم و از آن مسیر خودمان را نجات دهیم و پیش خدا دعا کنیم که خدا ما را از خودخواهی نجات بده.

خدایا! تو خود دل ما دست بگیر و ما را از خودخواهی و خودپرستی نجات بده.