مقدمه
مقدمه / شماره 1 الی 5
سوره مبارکه فاتحه
آیات 1 الی 7 / شماره 6 الی 46
سوره مبارکه بقره
تفسیر آسان - سوره مبارکه بقره
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 50
آیات 1 الی 9 / شماره 47 الی 73
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 51
آیات 10 الی 15 / شماره 74 الی 104
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 52
آیات 16 الی 22 / شماره 105 الی 151
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 53
آیات 23 الی 29 / شماره 152 الی 194
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 54
آیات 30 الی 37 / شماره 195 الی 237
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 55
آیات 38 الی 45 / شماره 238 الی 270
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 56
آیات 46 الی 52 / شماره 271 الی 307
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 57
آیات 53 الی 61 / شماره 308 الی 337
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 58
آیات 62 الی 69 / شماره 338 الی 367
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 59
آیات 71 الی 77 / شماره 368 الی 393
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 60
آیات 78 الی 83 / شماره 394 الی 425
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 61
آیات 84 الی 91 / شماره 426 الی 449
سوره مبارکه آل عمران / صفحه 62
آیات 92 الی 100 / شماره 450 الی 481
هنوز پرسشی پرسیده نشده
اولین کسی باشید که سؤال خود را مطرح می کنید! در مرحله بعدی می توانید جزئیات را اضافه کنید.
یک پرسش جدید بپرسید
افزودن پاسخ
موضوع 183: چرا مؤمنان نباید کافران را به دوستی بگیرند؟ (4)
استعمار؛ یعنی بهرهکشی، سودجویی. یعنی یک کشور، سرزمین و کشور دیگر را زیر سلطهی خودش در بیاورد.
و اجازه ندهد مردم آن کشور ازمنافع (طبیعی و مواد خام و…) استفاده کنند؛ بلکه خودش منافع را بگیرد.حق آزادی و حق اختیار را از آن کشور میگیرد، نتیجه این میشود که آن کشور هیچ وقت رشد نمیکند، همیشه عقبمانده میماند. همیشه وابسته است، عزت در همچین ملتی مشاهده نمیشود.
انواع استعماری که وجود دارد، خصوصا از نوع استعمار نو و جدید؛ بیشترِ این استعمارها شروعش از پیوندِ دوستی با یک دولت کافر است، مثلا یک کشور از یک دولت کافر که با او پیام دوستی بسته؛ وامهای کلان میگیرد تا کشور خودش را آباد کند؛ بعد به هر دلیل نمیتواند پس بدهد، و برای جبرانِ وامی که گرفته مجبور است اجازه بدهد دولت کافر از منافع او استفاده کند و طی چند سال یا چند قرن برای تصویه بدهیاش منافع آن کشور را استفاده میکند.
یا مثلا؛ حاکم یک کشور به مشکل بر میخورد، پیوند دوستی با دولت کافر برقرار میکند، تا به فلان جایگاه برسد و بعد آن اتفاق میافتد، حالا باید جبران بکند و برای جبرانش با دولت کافر معاهده امضاء میکند، که چندین سال و چند قرن از فلان منافع آن کشور استفاده کند و خوب خون ملت را میمکد و رحم هم نمیکند.
۸ توبه: «كَيْفَ وَإِنْ يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ لَا يَرْقُبُوا فِيكُمْ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً» اگر بر شما غالب شوند، اگر دستشان برسد، نه ملاحظه خویشاوندی با شما میکنند و نه پیمانی که بستند.
«يُرْضُونَكُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ وَتَأْبَى قُلُوبُهُمْ» شما را با زبانشان راضی نگه میدارند، ولی دلهایشان هدف دیگری دارد. با زبان بند آییننامه و قانون میخوانند، اثبات میکنند که به منفعتِ شما است، ما اگر نباشیم شما مصیبتهای بدتر سرتان میآید. مگر تاریخ را به یاد ندارید؟ و بالاخره با زبان شما را راضی میکنندتا کشورتان را به تاراج ببرند.
اینها همین استعماره است، که از دوستی با کافر شروع شده و البته دهها شیوهی دیگر وجود دارد که سرنوشت ملتها را دست میگیرند و اکثرا با جنگ نیست بلکه با دوستی است! در این مسیر بالاخره طبیعی است که مشکلات و اعتراضاتی برای آن کشور استعمارگر پیش بیاید، اگر ملت اعتراض کردند؛ حالا نوبت به قتل عام و کشتن مردم معترض و جنگ میرسد.
باز همین خودیها هستند که با دشمن همکاری میکنند و ملت را بخاطر منافع سیاسی به کشتن میدهند. بعدش چی؟ برای اینکه در آینده کمتر مشکلی پیش بیاید، روی فکر و فرهنگ مردم کار میکنند، تا مردم با دین، قرآن و خدا بیگانه شوند و روحیهیشان از قرآن دور شود، و راضی شوند تا محل استعمار و بهرهکشی قرار بگیرند، و اگر لازم شد، در کنارش قرص و مواد با قیمت ارزان در خدمت مردم قرار میدهند. علاوه بر آن برنامههای شهوانی و تمام این مسائل که مردم مشغول شوند.
دیگر کسی برایشان مزاحمت ایجاد نکند. و آخر به جایی میرسد که افکار و باورهای آن ملت از دین و قرآن و همه چیز دور میشود، و خیلی از پدر و مادرها و معلمها نمیتوانند حتی با بچهها صحبت و نصیحت کنند، که نماز بخوان، این کار را انجام بده! نمیتوانند دین را به بچهها یاد بدهند و تمام اینهایی که عرض کردیم، به فتنه و فساد کبیر منتهی میشود، که خدا در آیه فرمود؛ اگر کافرها را به دوستی گرفتید، فتنه و فساد کبیری در زمین ایجاد میشود.