﴿قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ﴾

بگو: خدایا! ای صاحب پادشاهی و فرمانروایی، هر کس را بخواهی فرمانروا می‌کنی و از هر کس بخواهی پس می‌گیری! هر که را بخواهی عزت می‌دهی و هر که را بخواهی خوار می‌کنی! خوبی‌ها همه به دست توست، بی‌شک که تو بر هر چیز بسیار توانایی. (۲۶)

موضوع ۱۶۷: آیه‌ی ۲۶ سوره مبارکه‌ی آل‌عمران.

آیه ی بیست و ششم سوره ی مبارکه ی آل عمران: اَعُوذُبِاالله مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم

«قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ» بگو خدایا ای صاحب پادشاهی و فرمانروایی.

«تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ» هر کس را بخواهی فرمانروایی می‌بخشی.

«وَتَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ» و از هر کس بخواهی پس می‌گیری.

«وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ» و هر که را بخواهی عزت می‌دهی.

«وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ» و هر که را بخواهی خوار و ذلیل می‌کنی.

«بِيَدِكَ الْخَيْرُ» تمام خوبی‌ها به دست توست.

«إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ» بی‌شک که تو بر هر چیز بسیار توانایی.

“قُلِ”: بگو، شخص اول رسول الله صلی الله علیه و سلم است و بعد هر کسی‌که قرآن می‌خواند تا با این جملاتی که الان می‌آید با الله مناجات و نیایش کند.

اللهم: ای الله، ای خدایا و این مخصوص کلمه‌ی الله است که قبلش یاء نمی‌آید، در قرآن با یاء نیامده و آخرش میم تشدید‌دار آمده است(اللهمّ)

اما کلماتی دیگر به مثل “رَبّ” در قرآن آمده “یَارَبّ” ولی یااللهم نداریم، پنج بار در قرآن که آمده، اللهم آمده.

«مالِکَ المُلک» خدایا تو مالک و صاحب همه چیز هستی. تمام پادشاهی و فرمانروایی و تاج و تخت و سلطنت همه و همه در تصرّف توست.

«تؤتی المُلکَ مَن تَشاء» حالا که در اختیار و تصرّف توست به هر کس که تو بخواهی می‌بخشی.

پادشاهی و فرمانروایی را مثال زده که در دنیا بالاترین مقام است خصوصاً وقتی حیطه‌ی فرمانروایی شخص وسیع باشد، وقتی آن شخص که پادشاه است با مشیّت و خواست خدا به این مقام رسیده پس از باب اولی مابقی پست و مقام‌های پایین‌تر هم از جانب الله نصیب شخص شده است.

«وتَنزِعُ المُلکَ مِمَّن تَشاء» و از هر کس بخواهی پادشاهی را می‌گیری.

“اصل نَزع” به معنای کندن و برداشتن یک چیزی است از سر جای خودش به نقل از العین الخلیل. یعنی ممکن است شخص یک موقعیتی به دست آورده باشد و سخت به آن چسپیده که نمی‌خواهد از دستش بدهد، ولی «تَنزِعُ» یعنی آن را برمی‌داری بخواهد یا نخواهد. دیگر حس تعلق و وابستگی به آن جایگاه فایده‌ای ندارد بهتر بود به این موقعیت‌ها دل خوش نمی‌کرد. فرعون را مثال بزنیم چه رتبه‌ی بالایی در دنیا داشت ولی از او گرفته شد، غرق شد و مُرد، ولی از آن طرف پیامبر یوسف علیه السلام بَرده بود، زندانی بود، ولی به درجات بالای حکومتی رسید که پیامبر یوسف با خدا به این شکل مناجات می‌کند..

«رَبِّ قَدْ آَتَيْتَنِي مِنَ الْمُلْكِ»

پروردگارا یقیناً که تو سهم زیادی از حکومت به من بخشیدی. «وَعَلَّمْتَنِي مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحَادِيثِ» و به من تعبیر خواب‌ها یاد دادی. «فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ» ای آفریننده‌ی آسمان‌ها و زمین «أَنْتَ وَلِيِّي فِي الدُّنْيَا وَالْآَخِرَةِ» تو یار و دوست من در دنیا و آخرت هستی. «تَوَفَّنِي مُسْلِمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ» من را مسلمان بمیران و به صالحان ملحق بفرما. (یوسف/۱۰۱)